Касцёла святога Яна Божага

Касцёла святога Яна Божага (польск.: Kościół świętego Jana Bożego) — рэктарскі касцёл ордэна Братоў Гаспітальераў.

Касцёл
Касцёла святога Яна Божага
Kościół świętego Jana Bożego
52°15′13″ пн. ш. 21°00′02″ у. д.HGЯO
Краіна Сцяг Польшчы Польшча
Месцазнаходжанне
Канфесія каталіцтва
Епархія Варшаўская архідыяцэзія
Ордэнская прыналежнасць Гаспітальеры
Архітэктурны стыль барока
Архітэктар Якуб Фантана
Першае згадванне 1650
Дата заснавання 1728
Будаўніцтва 1728
Map
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гісторыя

правіць

У 1650 г. Багуслаў Ляшчынскі ў сваім спадчынным мястэчку Лешне пад Варшавай заснаваў касцёл і кляштар гаспітальераў. Першым прыёрам кляштара быў неапалітанскі святар. Мадэст Генойна, папулярны варшаўскі хірург. Падмурак быў сціплы, а памяшканне было занадта аддаленым ад цэнтра сталіцы. Браты Тобіяш Морштын — вялікі каронны лоўчы і Ян Анджэй Морштын — рэферэндарый, падтрымалі баніфратрыкаў.

Будаўніцтва касцёла і кляштара было завершана ў 1673 годзе.

У 1713 годзе кароль Аўгуст ІІ Моцны набыў Морштынскі палац у якасці сваёй рэзідэнцыі і пачаў далучаць суседнія тэрыторыі, у тым ліку тэрыторыю кляштара і касцёла братоў шпітальераў. Таму ён выдаў 12 000 чаканеных талераў на пабудову новага касцёла на месцы. Работы пачаліся ў 1728 годзе, а праз некалькі гадоў біскуп Познані Ян Тарла асвяціў касцёл і кляштар.

Пры узвядзенні касцёла пабудавалі і будынак шпіталя. Першапачаткова было 8 ложкаў. Толькі ў 1760 г. рускі ваявода князь Аўгуст Чартарыйскі пабудаваў новы будынак для хворых на 34 ложкі і некалькі дапаможных памяшканняў.

Пасля падзелу Рэчы Паспалітай браты шпітальеры былі рэпрэсаваныя царскімі ўладамі за дапамогу паўстанцам 1831 і 1863 гг.

Падчас Варшаўскага паўстання касцёл, шпіталь і кляштарныя будынкі былі важным пунктам супраціўлення паўстанцаў. Іх абаранялі салдаты батальёнаў «Зоська», «Парасоль» і «Чата 49» да 25 жніўня 1944 г. У гэтых баях будынкі моцна пацярпелі.

Пасля вайны касцёл аднавілі, а вось шпіталь не адбудавалі. Унутры касцёла помнікаў амаль няма — ёсць толькі абраз св. Андрэя з XVII ст. (у бакавым алтары) і Найсвяцейшай Панны Марыі ў галоўным алтары. Ёсць таксама мемарыяльныя дошкі, некаторыя з іх прысвечаны памяці Арміі Краёвай і ксяндза Серафіна Клоца, які дазволіў і падтрымаў аднаўленне касцёла.

У 1965 годзе храм і кляштарны комплекс братоў шпітальераў былі занесены ў рэестр помнікаў.

У 1976—2013 гадах касцёл з’яўляўся парафіяльным касцёлам ужо не існуючай парафіі св. Яна Божага і св Андрэя Апостала.