Касцёл Святых Пятра і Паўла (Камень, стары)

Камень, стары касцёл. Згарэў у 1944 г.

Касцёл Святых Апосталаў Пятра і Паўла — колішні каталіцкі храм у вёсцы Камень Валожынскага раёна. Стаяў каля дарогі з Івянца на Налібакі, на беразе ракі Каменка.

Славутасць
Касцёл Святых Пятра і Паўла
53°51′40″ пн. ш. 26°39′17″ у. д.HGЯO
Краіна  Беларусь
Месцазнаходжанне
Канфесія каталіцтва
Архітэктурны стыль беларускае народнае дойлідства і архітэктура барока[d]
Першае згадванне 1451
Дата заснавання 1679
Дата пабудовы 1679
Дата скасавання 1944
Map
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гісторыя правіць

 
Урачыстасць каля касцёла. Пачатак XX ст.

Першы касцёл у пісьмовых крыніцах згадваецца ў 1451 г. як фундацыя кашталяна віленскага С. Гедыголдавіча. На яго месцы ў 1522 годзе ўладальнікі мястэчка Замбжэзінскія фундавалі фарны касцёл. Наступныя ўладальнікі Белазёры на яго рэштках у 1679 г. пабудавалі драўляны касцёл. Аднаўляўся ў 1848 і 1897 гг. Спалены ў 1944 г. Захавалася агароджа.

У 1991 годзе пабудаваны новы касцёл пад тым жа тытулам.

Архітэктура правіць

 
Званіца. Л. Савіцкі, 1912
 
Галоўны фасад. 1930-я

Твор народнага дойлідства з рысамі стылю барока. Быў вырашаны прамавугольным у плане 3-нефавым аб’ёмам пад высокім двухсхільным дахам з вальмай над апсідай. Па баках выступалі ніжэйшыя крылы трансепта. Галоўны фасад фланкіравалі чатырохгранныя вежы, завершаныя двух’яруснымі шатрамі з выцягнутымі цыбулепадобнымі купалкамі; такі ж купалок завяршаў цэнтральны трохвугольны франтон. Вертыкальна ашаляваныя бакавыя фасады чляніліся здвоенымі арачнымі вокнамі і брусамі-сцяжкамі ў прасценках.

Інтэр’ер упрыгожвалі 5 барочных алтароў з гіпсавымі скульптурамі.

Перад храмам стаяла драўляная двух’ярусная чатырохгранная шатровая званіца: ніжні ярус зрубны з арачным уваходным праёмам, другі — адкрыты каркасны.

Святары[1] правіць

Зноскі

Літаратура правіць

  • Касцёл святых апосталаў Пятра і Паўла // Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. М. Кулагін; фатограф А. Л. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Мн.: БелЭн, 2008. — С. 422. — 488 с. — ISBN 978-985-11-0395-5.

Спасылкі правіць