Кафалікон (грэч. καθολικόν— «галоўны, агульны храм») — малітоўная заля хрысціянскага храма (у агульным сэнсе), сімвалізуе сусвет.

У традыцыі грэчаскай праваслаўнай царквы пад кафаліконам разумеюць галоўны храм манастырскага комплексу, названы ў імя патрона манастыра. У той жа час у манастыры маглі існаваць яшчэ некалькі храмаў, якія дапаўнялі кафалікон. У позняй антычнасці кафаліконам сталі называць асноўнае памяшканне храма.