Кацярына Мікалаеўна Гейдэнрэйх
Кацярына Мікалаеўна Гейдэнрэйх (сапраўднае імя па бацьку Нікадзімаўна, руск.: Екатери́на Никола́евна Гейденре́йх; 23 [11] лістапада 1897, Кіеў, Расійская імперыя — 28 студзеня 1982, Ленінград, СССР) — артыстка балета і педагог; заснавальнік і першы мастацкі кіраўнік Пермскага харэаграфічнага вучылішча.
Кацярына Мікалаеўна Гейдэнрэйх | |
---|---|
Дата нараджэння | 11 лістапада 1897 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 28 студзеня 1982 (84 гады) |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Прафесія | балерына |
Біяграфія
правіцьВучылася з 1906 года на балетным аддзяленні Пецярбургскага тэатральнага вучылішча. З 1915 па 1936 год танчыла ў Санкт-Пецярбургскім Марыінскім тэатры, з 1920 года выконвала сольныя партыі ў класічных балетах: фея Бэзу, фея Золата («Спячая прыгажуня» П. І. Чайкоўскага), Гамзаці і Вулічная танцоўшчыца ў балетах Людвіга Мінкуса «Баядэрка» і «Дон Кіхот», Валадарка нерэід, Царыца вод, Цар-дзяўчына ў балеце «Канёк-гарбунок» і Рамзея ў балеце «Дачка фараона» Цэзара Пуні) і інш.
Адначасова з артыстычнай дзейнасцю ў 1925—1941 гадах выкладала ў Ленінградскім харэаграфічным тэхнікуме (з 1937 года — вучылішча). З 1936 па 1941 гады — педагог-рэпетытар Ленінградскага Малога тэатра оперы і балета.
Жыла ў блакадным Ленінградзе да 2 красавіка 1942 года, калі была арыштаваная па даносе, асуджаная на 10 гадоў з паразай у правах тэрмінам на 5 гадоў і этапаваная на Урал, ва Усольскі лагер, які знаходзіўся ў Салікамску.
5 снежня 1942 года як інвалід была вызвалена па Пастанове Вярхоўнага суда СССР ад 1 жніўня 1942 года. У 1943 годзе аднавіла выкладчыцкую працу ў Ленінградскім харэаграфічным вучылішчы, якое знаходзілася ў эвакуацыі ў Молатаве. У 1944 годзе, пасля зняцця блакады, вучылішча вярнулася ў Ленінград, а Кацярына Гейдэнрэйх, пазбаўленая права пакінуць край і з’ехаць у свой родны горад, засталася ў Молатаве кіраваць створанай пры Молатаўскім тэатры оперы і балета харэаграфічнай студыяй. У 1945 годзе, калі студыя была ператворана ў Молатаўскае харэаграфічнае вучылішча, Кацярына Гейдэнрэйх стала яго першым мастацкім кіраўніком, застаючыся на гэтай пасадзе да 1956 года.
У 1958 годзе пасля перапынку больш чым у чвэрць стагоддзя аднавіла для трупы маскоўскага Вялікага тэатра балет Міхаіла Фокіна на музыку Фрэдэрыка Шапена «Шапеніяна».
Сярод яе вучняў Фея Балабіна , Галіна Ісаева , Ніна Менаўшчыкова , Марыяна Подкіна, Вера Станкевіч і іншыя.