Квадратнае ўраўненне
Квадра́тнае ўраўне́нне, або квадрато́вае раўна́нне[1] — гэта ўраўненне выгляду
дзе a, b, c — вызначаныя лікі, a ≠ 0, x — невядомая велічыня.
Развязанне ўраўнення
правіцьТэарэма Віета
правіцьЛікі і ёсць каранямі квадратнага ўраўнення тады і толькі тады, калі спраўджваюцца роўнасці (так званыя формулы Віета):
Заўвага 1: тэарэма Віета застаецца справядліваю незалежна ад таго, якія гэтыя карані: рэчаісныя ці камплексныя.
Заўвага 2: у выпадку, калі квадратнае ўраўненне мае кратны корань формулы Віета прымаюць выгляд
Прыклад
Теарэмай Віета зручна карыстацца, калі каэфіцыенты квадратнага ўраўнення цэлыя, і старшы каэфіцыент a = 1. У такім выпадку, асабліва калі каэфіцыенты малыя, карані можна знайсці вусна, раскладаючы на множнікі свабодны каэфіцыент. Вось напрыклад, у нас ёсць ураўненне
(a = 1, b = -1, c = -6).
Неабходна, каб задавальняліся роўнасці
Лік 6 мае сваімі дзельнікамі лікі 2 і 3. Адзін з каранёў — адмоўны, бо здабытак каранёў роўны -6. Падбіраючы лікі так, каб іх сума была роўнай 1, атрымліваем, што
- карані — гэта лікі 3 і -2.
Дыскрымінант
правіцьДыскрымінатам квадратнага ўраўнення называецца велічыня
- Калі D > 0, карані вылічваюць па формуле
- Калі D = 0, карані вылічваюць па формуле
- Калі D < 0, рэчаісных каранёў няма.
Заўвага: калі D < 0, існуюць два камплексныя карані, якія вылічваюцца па формуле
дзе i — так званая ўяўная адзінка, якая азначаецца як лік, квадрат якога роўны -1:
Прыклад
Разгледзім тое ж ураўненне
(a = 1, b = -1, c = -6).
Вылічым дыскрымінант
Падстаўляем значэнні ў формулы і атрымліваем:
Зноскі
- ↑ Матэматычная энцыклапедыя / гал. рэд. В. Бернік. — Мінск: Тэхналогія, 2001.