Кінематограф Бразіліі
Кінематограф Бразіліі — адзін з відаў мастацкай творчасці ў Федэратыўнай Рэспубліцы Бразілія, нацыянальны стыль і спосаб падачы кінематаграфічнага матэрыялу, а таксама эканамічныя ўзаемаадносіны, звязаныя з працэсам вытворчасці і пракатам створаных твораў.
Гісторыя правіць
Вытворчасць фільмаў у Бразіліі пачалася ў 1903 годзе. У 1915 годзе была створана першая кінастудыя, дзе здымаліся пераважна бразільскія варыянты замежных фільмаў, экранізаваліся творы літаратуры. У першых гукавых фільмах, галоўным чынам музыкальных камедыях, здымаліся вядомыя спевакі, выкарыстоўваліся нацыяльныя музычныя мелодыі, сюжэты фільмаў былі звязаны з штогадовымі карнаваламі.
У 1940-я гады створаны кінастудыі «Атлантыка» (Рыа-дэ-Жанейра) і «Вера-Крус» (Сан-Паўлу). Найбольш значныя стужкі знялі рэжысёры У. Маўру, А. Кавалканці, Л. Барэту. У 1950—1960-я гады пачалі дзейнасць рэжысёры т.зв. «новага кіно», творчасць якіх сфарміравалася пад уплывам італьянскага неарэалізму (А. Віяні, Н. Перэйра дус Сантус і інш.).
У 1970—1980-я гады ўзмацніўся кантроль урада над кінапракатам з мэтай стымуляваць кінавытворчасць. Адначасова з камерцыйнымі здымаліся творы, заснаваныя на міфалагічных і фальклорных матывах, гістарычных фактах. Ствараліся карціны, у аснове якіх сур'ёзныя сацыяльныя праблемы. Сярод лепшых фільмаў: «Песня мора» (1952), «Кангасейра» (1953), «Рыа 40°» (1955), «Там, дзе канчаецца асфальт» (1956), «Чырвоная смакоўніца» (1961), «Абяцанне» (1962), «Высушаныя жыцці» (1963), «Зямля ў трансе» (1966), «Дона Флор і абодва яе мужы» (1976), «Падзенне» (1977), «Аваэтэ — насенне помсты» (1984).
Сучаснасць правіць
Літаратура правіць
- Бразілія. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 3. — 511 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).
Спасылкі правіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Кінематограф Бразіліі
