Лайма
Ла́йма, Лайме (літ.: Laima або Laimė, лат.: Laima, таксама Laimas māte — «маці шчасця») — багіня шчасця і лёсу ў міфалогіі ўсходніх балтыйскіх народаў — латышоў, латгальцаў і літоўцаў. З’яўляецца апякункай ро́даў і абаронцай кароў і г. д.
| Лайма | |
|---|---|
| лат.: Laima літ.: Laima | |
| Пол | жанчына |
| Бацька | Дзіевас |
Дачка Бога (Дзіеваса, Дзіеўса). Часам выступае разам з Дэклай і Картай[1].
У літоўскай міфалогіі Лайма супрацьпастаўляецца Гільціне, якая ўвасабляе няшчасці або смерць. Па літоўскім павер’ям да нованароджанага прыходзяць дзве жанчыны: Лайма і Гільціне, якія вызначаюць яго лёс. Лайма дапамагае дзяўчатам ў пошуках жаніха і вясельных справах. Латышы лічаць, што Лайма апякае цяжарных жанчын і дапамагае пры родах. Лайма падкладае нованароджанаму хустку, што вызначае яго шчаслівае жыццё. Часам яе вобраз звязаны з Дзевай Марыяй або Марай[2].
Зноскі
- ↑ Карта // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
- ↑ Лайма // Мифологический словарь/ Гл. ред. Е. М. Мелетинский. — М.:Советская энциклопедия, 1990. — 672 с.