Ларэнца Вала
Ларэнца Вала (1407, Рым — 1 жніўня 1457, там жа) — італьянскі гуманіст.
| Ларэнца Вала | |
|---|---|
| італ.: Lorenzo Valla лац.: Laurentius Vallensis | |
,_RP-P-1909-4359.jpg) | |
| Дата нараджэння | 1407[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 1 жніўня 1457[1] |
| Месца смерці | |
| Род дзейнасці | пісьменнік, філолаг, выкладчык універсітэта, філосаф, ксёндз |
| Навуковая сфера | філасофія |
| Месца працы | |
| Альма-матар | |
| Асноўныя інтарэсы | гуманізм, гісторыка-філалагічная крытыка |
| Вядомыя вучні | Пампоній Лет[d], Giovanni Garzoni[d] і Giuniano Maio[d] |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія
правіцьЗ 1448 года сакратар пры папскім двары. Даказаў падробленасць «Канстанцінава дару», з'яўляецца, такім чынам, адным з папярэднікаў гістарычнай крытыкі тэкстаў. У трактаце «Пра асалоду як сапраўднае дабро» (1431) абараняў філасофію і этыку Эпікура, якую супрацьпастаўляў хрысціянскаму аскетызму і этыцы стоікаў. Рэзка выступаў супраць сярэднявечнай схаластычнай логікі і дыялектыкі («Дыялектычныя абвяржэнні…», 1439, выд. 1499.). ПІмкнуўся да абнаўлення класічнай латыні («Пра вытанчанасць лацінскай мовы», 6 кн., 1471).
Зноскі
- ↑ а б Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.