Леанард Габрыэль Пацей
Леанард Габрыэль Пацей (6 лістапада 1632 — 1 лютага 1695) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага. Ваявода віцебскі (з 1686). Быў таксама старостам рагачоўскім, суражскім і жыжморскім.
| Леанард Габрыэль Пацей | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Герб «Вага» | |||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Ян Антоні Храпавіцкі | ||||||
| Пераемнік | Андрэй Казімір Крышпін-Кіршэнштэйн | ||||||
| Нараджэнне | 6 лістапада 1632[1][2] | ||||||
| Смерць | 1 лютага 1695[1] (62 гады) | ||||||
| Род | Пацеі | ||||||
| Бацька | Пётр Пацей[d] | ||||||
| Маці | Соф’я з Казаноўскіх[d] | ||||||
| Жонка | Рэгіна з Агінскіх[d][2] | ||||||
| Дзеці | Людвік Канстанцін Пацей і Казімір Аляксандр Пацей | ||||||
Дзяржаўная дзейнасць Правіць
Займаў пасады берасцейскага земскага пісара (1662—1672), падсудка (1672—1676) і земскага суддзі (1676—1686). Дзякуючы ўдалай жаніцьбе з прадстаўніцай уплывовага роду Агінскіх змог дасягнуць сенатарскай годнасці, атрымаўшы ў 1686 тытул віцебскага ваяводы. Быў таксама паслом на соймы, дэпутатам Трыбунала ВКЛ.
Удзельнічаў у бітвах з туркамі на Украіне ў 1670-х. Знаходзіўся ў апазіцыі да караля Яна III Сабескага.
Сям’я Правіць
Прадстаўнік шляхецкага роду Пацеяў герба «Вага», сын Пятра, берасцейскага земскага пісара, і Соф’і з Казаноўскіх. З’яўляўся ўнукам берасцейскага ўніяцкага епіскапа Іпація Пацея.
Ажаніўся з Рэгінай Агінскай, дачкой троцкага цівуна Самуэля Льва Агінскага і удавой іншага троцкага цівуна Вальтэра Корфа. Меў з ёй дзяцей:
Зноскі
- ↑ а б Leonard Gabriel Pociej h. Waga // Internetowy Polski Słownik Biograficzny
- ↑ а б Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, t. VIII, Ziemia brzeska i województwo brzeskie XIV‒XVIII wiek / пад рэд. А. Рахуба — Warszawa: 2020. — С. 143. — ISBN 978-83-65880-89-5
Літаратура Правіць
- Грыцкевіч А. Пацеі // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 420. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.
Спасылкі Правіць
- Генеалогія магнацкіх радоў Рэчы Паспалітай Архівавана 30 кастрычніка 2013.