Леапольд II (кароль Бельгіі)

Леапольд II (фр.: Léopold II; 9 красавіка 1835 — 17 снежня 1909) — кароль бельгійцаў з 17 снежня 1865 г., з Саксен-Кобургскай дынастыі, сын Леапольда I і Луізы Марыі Арлеанскай.

Леапольд II Léopold II de Belgique
2-і Кароль Бельгіі
10 снежня 1865 — 17 снежня 1909
Папярэднік:	Леапольд I
Пераемнік:	Альберт I
Дзейнасць:	манарх
Веравызнанне:	каталіцтва
Нараджэнне:	9 красавіка 1835(1835-04-09) Брусель, Бельгія
Смерць:	17 снежня 1909(1909-12-17) (74 гады) Брусель, Бельгія
Пахаванне:	Царква Дзевы Марыі[d]
Дынастыя:	Саксен-Кобург-Гоцкая
Бацька:	Леапольд I
Маці:	Луіза Марыя Арлеанская
Жонка:	Марыя Генрыэта Габсбург-Латарынгская Бланш Дэлакруа
Дзеці:	Princess Louise of Belgium[d], Prince Leopold, Duke of Brabant[d], Princess Stéphanie of Belgium[d] і Princess Clémentine of Belgium[d]
Аўтограф:
Манаграма:
Узнагароды:	Вялікі крыж Ордэна Святога Карла[d]

Біяграфія

Уступіў на прастол у 1865 годзе пасля смерці бацькі, Леапольда I.

Карыкатура на «караля-дзялка» ў «Vanity Fair», 1869

Вядомы дзейнасцю па захопе басейна ракі Конга. Па яго ўказанні там былі ўладкованы рознага роду камерцыйныя кампаніі, якія праводзілі жорсткую эксплуатацыю насельніцтва (аж да генацыду) і багаццяў рэгіёна, а з 1885 па 1908 гады існавала Свабодная дзяржава Конга, якая з’яўлялася асабістым уладаннем і «бізнесам» караля (а не дзяржавы). Дзейнасць Леапольда выклікала асуджэнне ў Еўропе; аўстрыйскі імператар Франц Іосіф I (за сына якога Рудольфа Леапольд выдаў замуж сваю дачку Стэфанію) называў бельгійскага караля «каранаваным маклерам», прыкладна ў тых жа выразах яго характарызаваў і Ленін («дзяляга, фінансіст, аферыст»). З сатырай на караля выступалі Марк Твен і Артур Конан Дойл.

У 1902 годзе на жыццё караля замахваўся італьянскі анархіст, які зрабіў некалькі выстралаў па яго экіпажы, але прамахнуўся. Леапольд II памёр 17 снежня 1909 года і быў пахаваны ў каралеўскім магільным склепе ў Бруселі. Карону Леапольда II, адзіны законны сын якога памёр у дзяцінстве, атрымаў у спадчыну пляменнік Альберт I.