Легітымацыя (ад лац.: legitimus - законны) — прызнанне ці пацвярджэнне законнасці дзяржаўнай улады; а таксама пэўных сацыяльных інстытутаў, статуса, паўнамоцтваў, якія абапіраюцца на прынятыя ў дадзеным грамадстве каштоўнасці. Асновай легітымацыі могуць быць канстытуцыйныя нормы, традыцыі і звычаі, выключная адоранасць (харызма), дэмакратычныя выбары, рэферэндум ці плебісцыт.

Гл. таксама

правіць

Літаратура

правіць
  • Чалавек і грамадства: Энцыклапедычны даведнік. Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 1998. ISBN 985-11-0108-7