Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны архітэктурна-будаўнічы ўніверсітэт
Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны архітэктурна-будаўнічы ўніверсітэт (СПбДАБУ) (руск.: Санкт-Петербургский государственный архитектурно-строительный университет (СПбГАСУ)) — найстарэйшая ў Расіі вышэйшая навучальная тэхнічная ўстанова па падрыхтоўцы высокакваліфікаваных інжынераў, архітэктараў, будаўнікоў.
Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны архітэктурна-будаўнічы ўніверсітэт (СПбДАБУ) | |
---|---|
руск.: Санкт-Петербургский государственный архитектурно-строительный университет | |
Міжнародная назва | Saint Petersburg State University of Architecture and Civil Engineering (SPSUACE) |
Заснаваны | 1832 |
Тып | дзяржаўны |
Рэктар | Яўген Іванавіч Рыбноў[d] |
Студэнты | 11 000 |
Выкладчыкаў | больш за 600 |
Краіна | |
Размяшчэнне | Расія, Санкт-Пецярбург |
Юрыдычны адрас | 2-я Чырвонаармейская вуліца, д. 4 |
Узнагароды | |
Сайт | www.spbgasu.ru |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Гісторыя
правіцьСПбДАБУ вядзе сваю гісторыю з Вучылішча грамадзянскіх інжынераў, якое было створана ў 1832 годзе па ўказу імператара Мікалая I. У 1842 годзе вучылішча, у якім галоўнымі прадметамі былі матэматычныя і інжынерныя навукі, было аб’яднана з т.з. Архітэктарскім вучылішчам — групай пры Акадэміі мастацтваў, дзе навучалася да 50 пенсіянераў Галоўнага ўпраўлення шляхоў зносін, з ліку тых, хто атрымаў мастацкую адукацыю, але не маюць дастатковых ведаў у горадабудаўніцтве. Гэта новая навучальная ўстанова атрымала назву «Будаўнічае вучылішча Галоўнага ўпраўлення шляхоў зносін і публічных будынкаў». У 1877 годзе па новым «Палажэнні аб Будаўнічым вучылішчы», яно было прыраўнавана да вышэйшых навучальных устаноў і з 1882 года стала называцца Інстытут грамадзянскіх інжынераў (ІГІ). У савецкую эпоху назвы і яго абрэвіятуры змяняліся наступным чынам:
- з 1924 года — Ленінградскі інстытут грамадзянскіх інжынераў (ЛІГІ),
- з 1930 года — Ленінградскі інстытут камунальнага будаўніцтва (ЛІКБ),
- з 1931 года — Ленінградскі інстытут інжынераў камунальнага будаўніцтва (ЛІІКБ).
- з 1941 года — Ленінградскі інжынерна-будаўнічы інстытут (ЛІБІ). Гэта імя ўстанова насіла больш за паўвека, аж да 1992 года, калі ў сувязі з перайменаваннем горада яна артымала назву Санкт-Пецярбургскі інжынерна-будаўнічы інстытут (СПбІБІ).
Сучасны варыянт поўнай назвы навучальнай установы (архітэктурна-будаўнічы ўніверсітэт) з’явіўся 21 чэрвеня 1993 года, у час агульнарасійскай кампаніі па пераназванні інстытутаў ва ўніверсітэты.
ЛІБІ ўзнагароджаны ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга (1945) і Кастрычніцкай Рэвалюцыі (1982), медалём «За асваенне цалінных зямель» (1963)[1].
Выпускнікі Будаўнічага вучылішча атрымлівалі званне архітэктарскага памочніка. За заслугі ў практычнай дзейнасці яны мелі права атрымаць больш высокае званне інжынера-архітэктара. Пасля пераўтварэння навучальнай установы ў Інстытут грамадзянскіх інжынераў, яго выпускнікі сталі атрымліваць званне грамадзянскага інжынера[2].
- 1832—1842 гг. Вучылішча Грамадзянскіх Інжынераў пры Галоўным упраўленні шляхоў зносін і публічных будынкаў (ВГІ)
- 1842—1882 гг. Санкт-Пецярбургскае Будаўнічае Вучылішча (БУ)
- 1882—1892 гг. Санкт-Пецярбургскі Інстытут Грамадзянскіх Інжынераў (ІГІ)
- 1893—1917 гг. (Пецярбургскі, Петраградскі) Інстытут Грамадзянскіх Інжынераў Імператара Мікалая I (ІГІ)
- 1917—1924 гг. Петраградскі інстытут грамадзянскіх інжынераў (ІГІ)
- 1924—1930 гг. Ленінградскі інстытут грамадзянскіх інжынераў (ЛІГІ)
- 1930—1931 гг. Ленінградскі інстытут камунальнага будаўніцтва (ЛІКБ)
- 1931—1941 гг. Ленінградскі інстытут інжынераў камунальнага будаўніцтва (ЛІІКБ)
- 1941—1992 гг. Ленінградскі інжынерна-будаўнічы інстытут (ЛІБІ)
- 1945—1982 гг. Ленінградскі ордэна Працоўнага Чырвонага Сцяга інжынерна-будаўнічы інстытут (ЛІБІ)
- 1982—1992 гг. Ленінградскі ордэна Кастрычніцкай Рэвалюцыі і ордэна Працоўнага Чырвонага Сцяга інжынерна-будаўнічы інстытут (ЛІБІ)
- 1992—1993 гг. Санкт-Пецярбургскі інжынерна-будаўнічы інстытут (СПбІБІ)
- З 22 чэрвеня 1993 г. — Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны архітэктурна-будаўнічы ўніверсітэт (СПбДАБУ)
Факультэты
правіць- Аўтамабільна-дарожны
- Архітэктурны
- Інжынернай экалогіі і гарадской гаспадаркі
- Будаўнічы
- Эканомікі і кіраванні
- Безадрыўных формаў навучання
- Судовых экспертыз і правы ў будаўніцтве і на транспарце
Вядомыя выпускнікі
правіць- Вацлаў Міхневіч (1866—1947) — беларускі і літоўскі архітэктар.
- Сяргей Міхайлавіч Эйзенштэйн (1898—1948) — савецкі кінарэжысёр.
- Генрых Юліян Гай (1875—1936) — польскі і беларускі архітэктар.
- Уладзімір Фёдаравіч Коршыкаў (1858—1920) — грамадзянскі інжынер, архітэктар.
- Віктар Іванавіч Анікін (1918—1997) — беларускі архітэктар і педагог.
- Лідзія Іосіфаўна Анікіна (1917—2007) — беларускі архітэктар.
- Васіль Васільевіч Дакучаеў (1846—1903) — вядомы геолаг і глебазнавец.
- Павел Аляксандравіч Рапапорт (1913—1988) — расійскі савецкі археолаг, гісторык архітэктуры.
- Зівер бек Ахмедбекаў (1873—1925) — азербайджанскі архітэктар.
- Мікалай Аляксандравіч Цытовіч (1900—1984) — расійскі вучоны ў галіне механікі грунтоў і інжынернай геалогіі.
- Уладзімір Мікалаевіч Вараксін (1901—1980) — беларускі савецкі архітэктар, педагог.
- Канстанцін Аляксандравіч Увядзенскі (1851—?) — беларускі архітэктар.
- Оскар Рудольфавіч Мунц (1871—1942) — рускі архітэктар, педагог.
- Пётр Георгіевіч Камбураў (1860—1914) — беларускі архітэктар.
- Аляксандр Мікалаевіч Кляменцьеў (1852—1920) — беларускі і рускі архітэктар.
- Уладзіслаў Сямёнавіч Міляноўскі (1830—1892) — беларускі інжынер-архітэктар.
- Герасім Васілевіч Якушка (1900—1942) — беларускі архітэктар.
- Георгій Арцёмавіч Парсаданаў (1911—1989) — беларускі архітэктар.
- Міхаіл Мікалаевіч Андросаў (1906—1951) — беларускі архітэктар.
- Мікалай Фёдаравіч Карчэўскі (1824—1900) — беларускі інжынер-архітэктар.
- Пётр Іванавіч Кальнін (1872—1917) — беларускі архітэктар.
- Георгій Васілевіч Сысоеў (1919—2010) — беларускі архітэктар.
- Барыс Рафаілавіч Рубаненка (1910—1985) — савецкі архітэктар.
- Вікенцій Горскі (1848 — пасля 1901) — літоўскі архітэктар.
- Аляксандр Дзмітрыевіч Бяглоў (нар. 1956) — расійскі дзяржаўны дзеяч.
- Атон Краснапольскі (1877—1971) — беларускі архітэктар.
- Францыск Іванавіч Шустэр (1832—1908) — расійскі архітэктар.
- Фёдар Юльевіч фон Фрыдэ (1851—1894) — расійскі і беларускі архітэктар.
- Міхаіл Васільевіч Айвазаў (1841—1895) — расійскі архітэктар.
- Міхаіл Сяргеевіч Вашчынін (1846—1894) — грамадзянскі інжынер, архітэктар.
- Пётр Іванавіч Залатароў (1852 — ?) — грамадзянскі інжынер і архітэктар.
- Уладзімір Мікалаевіч Пальшау (1860 — ?) — грамадзянскі інжынер.
- Рыгор Ільіч Перхураў (1836 — ?) — інжынер-архітэктар.
- Віктар Іосіфавіч Піятроўскі (1855—1917) — грамадзянскі інжынер, архітэктар.
- Веньямін Веньямінавіч Пакроўскі (1840—1882) — архітэктар.
- Ігар Канстанцінавіч Елісееў (1917—1981) — беларускі архітэктар.
- Пётр Палікарпаў (1820 — ?) — расійскі і беларускі інжынер-архітэктар.
- Андрэй Акімавіч Палонскі (1819 — ?) — грамадзянскі інжынер, архітэктар.
- Аляксандр Дзмітрыевіч Ракаў (1840 — ?) — украінскі і беларускі архітэктар.
- Аляксандр Іванавіч Рэмер (1856 — ?) — грамадзянскі інжынер, архітэктар.
- Элкано Маркавіч Гальдштэйн (нар. 1923) — беларускі архітэктар.
- Рафаел Саркісавіч Ісраелян (1908—1973) — савецкі армянскі архітэктар.
- Мордух Насонавіч Ліўшыц (1918—1998) — беларускі архітэктар.
Зноскі
- ↑ Гісторыя СПбДАБУ(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 25 жніўня 2018. Праверана 5 верасня 2018.
- ↑ Зодчие Москвы времени эклектики, модерна и неоклассицизма (1830-е — 1917 годы): илл. биогр. словарь / Гос. науч.-исслед. музей архитектуры им. А.В. Щусева и др. — М.: КРАБиК, 1998. — С. 296. — 320 с. — ISBN 5-900395-17-0.
Літаратура
правіць- Гр. Букешин Институт гражданских инженеров императора Николая I // Неделя строителя. — № 45. — С. 318—319.
- Гр. Букешин Институт гражданских инженеров императора Николая I // Неделя строителя. — № 46. — С. 325—326.
Спасылкі
правіцьСанкт-Пецярбургскі дзяржаўны архітэктурна-будаўнічы ўніверсітэт на Вікісховішчы |