Леў Уладзіміравіч Голуб
Леў Уладзі́міравіч Го́луб (29 верасня 1904, Екацярынаслаў, Кацярынаслаўская губерня, Расійская імперыя — 26 мая 1994) — беларускі кінарэжысёр, сцэнарыст[1], педагог. Народны артыст Беларускай ССР (1964), заслужаны дзеяч мастацтваў ПНР (1975)[1]. Лаўрэат усесаюзных і міжнародных прэмій у галіне кінематаграфіі.
Леў Уладзіміравіч Голуб | |
---|---|
| |
Дата нараджэння | 29 верасня 1904 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 26 мая 1994 (89 гадоў) |
Грамадзянства | |
Адукацыя | |
Месца працы | |
Прафесія | кінарэжысёр, сцэнарыст |
Кірунак | сацыялістычны рэалізм |
Прэміі | |
Узнагароды | |
IMDb | ID 1105243 |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Біяграфія
правіцьНарадзіўся 29 верасня 1904 года ў Екацярынаславе (цяпер — Дніпро, Украіна).
У 1922—1928 гадах вучыўся ў настаўніцкай семінарыі ў горадзе Екацярынаслаў. У 1928 г. скончыў Дзяржаўны тэхнікум кінематаграфіі (цяпер Усерасійскі дзяржаўны інстытут кінематаграфіі імя С. А. Герасімава)[1].
Затым працаваў рэжысёрам:
- 1928—1934 гг. — На студыі «Савкіно »,
- 1934—1937 — на Адэскай кінастудыі,
- 1937—1938 — на Кіеўскай кінастудыі,
- 1938—1941 — на Маскоўскай кінастудыі навукова-папулярных фільмаў ,
- 1940—1941 — на Мінскай кінастудыі,
- 1941 — на кінастудыі «Масфільм»,
- 1941—1943 — на Цэнтральнай Аб'яднанай кінастудыі мастацкіх фільмаў — ЦОКС (Алма-Ата),
- 1943—1946 — на Новасібірскай кінастудыі навукова-папулярных фільмаў,
- з 1946 — на кінастудыі «Беларусьфільм».
З 1949 года быў мастацкім кіраўніком вучэбнай студыі кінаакцёра пры Беларускім тэатральна-мастацкім інстытуце.
Творчасць
правіцьЛеў Уладзіміравіч Голуб — адзін з рэжысёраў, якія паслядоўна працавалі ў галіне дзіцячага фільма, ён унёс прыкметны ўклад у развіццё савецкага кіно. Галоўнай тэмай творчасці рэжысёра былі юныя героі рэвалюцыі і Вялікай Айчыннай вайны.
Вырашаныя ў прыгодніцкім жанры, яго карціны адметныя веданнем дзіцячай псіхалогіі, здольнасцю раскрыць мастацкія здольнасці юных выканаўцаў[1].
Фільмаграфія
правіцьРэжысёр
правіцьМастацкія фільмы
правіць- 1940 — Іван Пятровіч Паўлаў (навукова-папулярны фільм)
- 1954 — Дзеці партызана (саўмесна з М. Фігуроўскім[1])
- 1956 — Міколка-паравоз («Пачатак шляху»)
- 1959 — Дзяўчынка шукае бацьку
- 1962 — Вуліца малодшага сына
- 1965 — Пушчык едзе ў Прагу / Puščik jede do Prahy (СССР, Чэхаславакія)
- 1967 — Анюціна дарога
- 1971 — Паланэз Агінскага
- 1975 — Маленькі сяржант / Borisek — malý serzhant (СССР, Чэхаславакія))
Паставіў шэраг ваенных (у гады вайны), дакументальных і навукова-папулярных фільмаў , у тым ліку першых кіначасопісаў «Піянер Беларусі» (1950—1952)[1].
Дакументальныя фільмы
правіць- 1947 — Белавежская пушча
- 1948 — Савецкая Беларусь
- 1949 — Шчасце народа
Пастаўленыя сцэнарыі
правіць- 1929 — Шчаслівыя кольцы («Нажы»)
- 1930 — Песня пра першую дзяўчынку («Першая дзяўчына»)
- 1936 — Паводка
Прызы і ўзнагароды
правіць- Заслужаны дзеяч мастацтваў БССР (1960)
- Народны артыст БССР (1964)
- Прэмія Ленінскага камсамола Беларусі (1969)
- Дзяржаўная прэмія БССР (1972) — за фільм «Паланэз Агінскага»
- Заслужаны дзеяч культуры Польшчы (1975)
- Сярэбряны медаль імя А. П. Даўжэнкі (1977) — за фільм «Маленькі сяржант»
а таксама,
- 1960 — Першая прэмія па раздзелу дзіцячых фільмаў за кінафільм «Дзяўчынка шукае бацьку» (3-і Усесаюзны кінафестываль (Мінск));
- 1960 — Прэмія за лепшую рэжысуру за фільм «Дзяўчынка шукае бацьку» (Кінафестываль рэспублік Прыбалтыкі, Беларусі (Рыга));
- 1960 — Прэмія за лепшае выкананне дзіцячай ролі [2] на Міжнародным кінафестывалі ў Мар-дэль-Плата (Аргенціна)[1];
- 1965 — Прыз ЦК Чэхаславацкай Саюза моладзі за фільм «Пушчык едзе ў Прагу» (Міжнародны кінафестываль для дзяцей і юнацтва ў Готвальдаве);
- 1965 — Дыплом і «Залатая пласціна» за кінафільм «Дзяўчынка шукае бацьку» (Міжнародны кінафестываль кінафільмаў пра сям’ю ў Вічэнца)[1];
- 1968 — Спецыяльны дыплом «За плённую працу ў галіне дзіцячага кіно» за кінафільм «Анюціна дарога» (Кінафестываль рэспублік Прыбалтыкі, Беларусі і Малдовы)
- 1971 — прыз Міністэрства асветы СССР на Міжнародным кінафестывалі ў Маскве.
- 1972 — Прыз ЦК УЛКСМ «Пунсовы гваздзік» за кінафільм «Паланэз Агінскага».
Ушанаванне памяці
правіцьУ 2004 годзе ў паштовы зварот уведзена паштовая картка Беларусі з арыгінальнай маркай, прысвечаная 100-годдзю з дня нараджэння Л. У. Голуба.
Зноскі
Літаратура
правіць- Кино: Энциклопедический словарь / Гл. ред. С. И. Юткевич; Редкол.: Ю. С. Афанасьев, В. Е. Баскаков, И. В. Вайсфельд и др. — М.: Сов. энциклопедия, 1987. — 640 с., 96 л. ил.
- Беларусь: Энцыкл. даведнік / Беларуская энцыклапедыя; Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 231. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.
Спасылкі
правіць- Голуб Лев Владимирович // «Мегаэнциклопедия Кирилла и Мефодия» megabook.ru (руск.)
- Голуб Леў Уладзіміравіч на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларусь у асобах і падзеях»