Людовік III Анжуйскі

Людовік III Анжуйскі (25 верасня 1403 — 12 лістапада 1434) — старэйшы сын Людовіка II і Іаланды Арагонскай. Пасля смерці бацькі ў 1417 годзе атрымаў у спадчыну Анжу, Праванс і прэтэнзіі на карону Неапаля.

Людовік III Анжуйскі
фр.: Louis III d'Anjou
Герцаг Анжуйскі 1417 — 1434
Папярэднік	Людовік II Анжуйскі
Пераемнік	Рэнэ Добры
Граф Праванса 1417 — 1434 (пад імем Людовік IV)
Папярэднік	Людовік II Анжуйскі
Пераемнік	Рэнэ Добры
Нараджэнне	25 верасня 1403 Анжэ, Анжэ, дэпартамент Мен і Луара
Смерць	12 лістапада 1434 (31 год) Казенца, правінцыя Казенца, Калабрыя, Італія
Род	Анжуйская галіна дому Валуа
Бацька	Людовік II Анжуйскі
Маці	Іаланда Арагонская[d]
Жонка	Margaret of Savoy, Duchess of Anjou[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Замак Тараскон, узведзены пры Людовіку III

Біяграфія

У 1420 годзе быў прызнаны Папам Марцінам V (Папы з’яўляліся вярхоўнымі суверэнамі Неапаля) спадчыннікам бяздзетнай неапалітанскай каралевы Джаваны II і сабраў у Рыме вялікую армію для заваявання Неапаля. Спалоханая Джаванна II паспешна ўсынавіла і прызнала спадчыннікам Альфонса V, караля Арагона і Сіцыліі. Людовік III быў вымушаны адступіць.

Але неўзабаве Джаванна II, устрывожаная тым, што Альфонс V ужо паводзіць сябе ў Неапалі як кароль, скарысталася ад’ездам Альфонса ў Іспанію і адмяніла яго ўсынаўленне.

Надыйшоў час Анжуйскіх герцагаў. У 1423 годзе Джаванна II усынавіла Людовіка III, абвясціла яго сваім спадчыннікам і герцагам Калабрыйскім. У наступныя гады Людовік III і Джаванна перыядычна вялі барацьбу з арагонцамі.

Людовік III памёр у 1434 годзе, не пакінуўшы дзяцей. Каралева Джаванна II, якая перажыла яго на год, прызнала спадчыннікам Рэнэ Добрага — брата Людовіка III.