Люксембургская мова
Люксембургская мова (уласн. найменне — Lëtzebuergesch) — мова штодзённых зносін насельніцтва Люксембурга. З 1984 г. — афіцыйная мова Вялікага герцагства Люксембург (нароўне з французскай і нямецкай). Код ISO 639-1 — lb, ISO 639-2 — ltz.
Люксембургская мова | |
---|---|
Саманазва | Lëtzebuergesch ['lətsəbuərjəʃ] |
Краіны |
![]() ![]() ![]() ![]() |
Рэгіёны | |
Афіцыйны статус |
![]() |
Арганізацыя, якая рэгулюе | Permanent Council of the Luxembourgish[d] |
Агульная колькасць носьбітаў | 300 000 |
Класіфікацыя | |
Катэгорыя | Мовы Еўразіі |
Пісьменнасць | лацінка |
Моўныя коды | |
ДАСТ 7.75–97 | люк 409 |
ISO 639-1 | lb |
ISO 639-2 | ltz |
ISO 639-3 | ltz |
WALS | lux |
Ethnologue | ltz |
Linguasphere | 52-ACB-db |
ABS ASCL | 1302 |
IETF | lb |
Glottolog | luxe1244 |
![]() |
УжываннеПравіць
Закон аб мове, зацверджаны 24 лютага 1984 года (арыгінал — на французскай мове):
Артыкул 1. Нацыянальная мова Люксембурга — люксембургская.
Артыкул 2. Тэксты законаў публікуюцца на французскай мове.
Артыкул 3. Мовы адміністрацыі — па выбары люксембургская, нямецкая і французская.
Артыкул 4. Запыты ў адміністрацыйныя органы: калі запыт будзе ажыццёўлены на Люксембургскай, французскай ці нямецкай мове, адміністрацыя па магчымасці павінна адказаць на мове просьбіта.
СпасылкіПравіць
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Люксембургская мова