Лютневая музыка XVI—XVII стагоддзяў
«Лютневая музыка XVI—XVII стагоддзяў» (руск.: Лютневая музыка XVI—XVII веков) — музычны альбом савецкага гітарыста і лютніста Уладзіміра Вавілава з запісамі твораў для лютні, упершыню выпушчаны ў 1970 годзе фірмай «Мелодия». Альбом карыстаўся попытам і яго наклад некалькі разоў давыдаваўся (таму ў розных вытоках значацца розныя гады выхаду плыткі).
Лютневая музыка XVI—XVII стагоддзяў | ||||
---|---|---|---|---|
руск.: Лютневая музыка XVI—XVII веков | ||||
Студыйны альбом Уладзіміра Вавілава |
||||
Дата выпуску | 1970 | |||
Запісаны | канец 1960-х | |||
Жанр | камерная музыка | |||
Краіна | ||||
Лэйбл | Мелодия | |||
|
||||
Храналогія Уладзімір Фёдаравіч Вавілаў | ||||
|
Аўтарства большасці твораў, змешчаных у альбоме, было прыпісана заходнееўрапейскім кампазітарам XVI—XVII стагоддзяў, але сапраўдным аўтарам усіх твораў у альбоме, акрамя «Зялёных рукавоў» і «Спандальеты», быў сам Уладзімір Вавілаў.
Пласцінка набыла папулярнасць і шмат разоў перавыдавалася. Фрагменты з гэтай пласцінкі сталі музычным фонам мноства радыё- і тэлеперадач і нават фільмаў. Пасля выхаду пласцінкі слухачы адразу звярнулі ўвагу на некалькі твораў: «рычэркары», англійскую народную песню «Зялёныя рукавы », «Ave Maria ». Але самай папулярнай стала, бясспрэчна, сюіта для лютні «Канцона і танец». «Канцона» пазней стала музыкай песні на словы Анры Валахонскага «Рай», больш вядомай як «Горад залаты », якую ўпершыню выканаў Аляксей Хвасценка.
Музыканты
правіць- Уладзімір Вавілаў — лютня
- Марк Шахін — арган («Ave Maria», «Ричеркар», «Пастурелла»)
- Віталь Буяноўскі — валторна («Спандольетта»)
- Уладзімір Курлін — габой («Зелёные Рукава и Гальярда»)
- Леў Перапёлкін — флейта («Турдьон», «Гавот»)
- Надзея Вайнер — вакал («Ave Maria»)
Спіс кампазіцый
правіцьВыданне 1970 года
правіць№ | Назва | Аўтар | Працягласць |
---|---|---|---|
1. | «Сюита для лютни: Канцона и Танец» | Франчэска Канова да Мілана (1497—1543) | |
2. | «Спандольетта» | Народная музыка XVI ст. | |
3. | «Ave Maria» | Невядомы аўтар XVI ст. | |
4. | «Ричеркар» | Нікола Нігрына | |
5. | «Сюита для лютни: Павана и Гальярда» | Вінчэнца Галілеі (1520 — 1591) | |
6. | «Чакона» | Ганс Нейзідлер (1508—1563) | |
7. | «Песня «Зеленые рукава» и Гальярда» | Англійская народная музыка XVI ст. | |
8. | «Турдьон» | Старадаўні французскі танец | |
9. | «Пастурелла» | Жан-Антуан дэ Байф | |
10. | «Гавот» | Дэні Гацье (1603—1672) |
Выданне на CD
правіць№ | Назва | Аўтар | Працягласць |
---|---|---|---|
1. | «Сюита для лютни: Канцона и Танец» | Франчэска Канова да Мілана | |
2. | «Спандольетта» | Народная музыка XVI ст. | |
3. | «Ave Maria» | Джуліа Качыні | |
4. | «Ричеркар» | Нікола Нігрына | |
5. | «Сюита для лютни: Павана и Гальярда» | Вінчэнца Галілеі | |
6. | «Чакона» | Ганс Нейзідлер | |
7. | ««Зелёные рукава» и Гальярда» | Англійская народная лютневая музыка | |
8. | «Турдьон» | Старадаўні французскі народны танец | |
9. | «Пастурелла» | Жан-Антуан дэ Байф | |
10. | «Гавот» | Дэні Гацье | |
11. | «Шансон «De Mon Triste Desplasir»» | Франчэска Канова да Мілана | |
12. | «Фантазия «De Mon Triste»» | Франчэска Канова да Мілана | |
13. | «Ричеркар № 74» | Франчэска Канова да Мілана | |
14. | «Ричеркар № 51» | Франчэска Канова да Мілана | |
15. | «Ричеркар № 30» | Франчэска Канова да Мілана |
Містыфікацыя
правіцьНа пласцінцы было пазначана, што большасць кампазіцый — музычныя творы XVI—XVII стагоддзяў. Але даследнікі выявілі, што сапраўдным кампазітарам амаль усіх твораў, за выключэннем «Зялёных рукавоў » і «Спандальеты», быў Уладзімір Вавілаў. Прычынай для такой містыфікацыі былі асцярогі Вавілава, што ў той час дзяржаўная фірма пласцінак не выпусціла б дыск з сачыненнямі малавядомага лютніста. Таму Вавілаў, які вельмі хацеў, каб музыку пачулі слухачы, пайшоў на хітрасць і прыпісаў аўтарства сваіх твораў кампазітарам эпохі рэнесансу і «невядомым аўтарам».
Пазней яго дачка, Тамара Уладзіміраўна, успамінала: «Бацька быў упэўнены, што творы невядомага самавука з банальным прозвішчам „Вавілаў“ ніколі не выдадуць. Але ён вельмі хацеў, каб ягоная музыка стала вядомай. Гэта было яму значна важней, чым вядомасць яго прозвішча»[1]. Таксама выказвалася меркаванне, што пласцінку з такім рэлігійным творам як «Ave Maria» проста не прапусціла б цэнзура, нават калі б яе напісаў афіцыйны савецкі кампазітар[2].
Крыніцы
правіць- ↑ Зеэв 2005.
- ↑ Архимандрит Тихон (Шевкунов) и Александр Архангельский о пути к вере в 70-е [+ ВИДЕО] (руск.). Правмир (21 кастрычніка 2011). Архівавана з першакрыніцы 5 кастрычніка 2023. Праверана 8 красавіка 2024.
Літаратура
правіць- Зеэв Гейзель. История одной песни(руск.) // Альманах «Еврейская Старина». — 2005. — В. ноябрь 2005. — № 11 (35).
- Михаил Телехов. «Ave Maria» была написана в СССР?(руск.) // Газета «Вечерний Петербург». — 2015. — В. 12.10.2015. — № 186 (25455).
- Борис Хомичев. «Главное, чтобы услышали». История песни «Город золотой»(руск.) // Журнал «Человек без границ».