Лявон Заяц

Лявон Заяц
	Лявон Заяц
Род дзейнасці:	палітык
Дата нараджэння:	28 лютага 1890
Месца нараджэння:	Даўгінава, Вілейскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці:	23 верасня 1935 (45 гадоў)
Месца смерці:	Уфа, РСФСР, Башкірская Аўтаномная Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка, СССР;
Альма-матар:	Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны ўніверсітэт;
Член у	Беларускі нацыянальны камітэт; Вялікая беларуская рада;
	Лявон Заяц на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Заяц, значэнні.

Лявон Язэпавіч (Леанард Іосіфавіч) Заяц (сакавік 1890, в. Даўгінава Вілейскага пав. Віленскай губерні, цяпер Вілейскі раён Мінскай вобласці — 23 верасня 1935, Уфа, НКУС) — беларускі палітычны і грамадскі дзеяч, публіцыст, мемуарыст.

Змест

БіяграфіяПравіць

Скончыў Пецярбургскі ўніверсітэт. У 1914—1916 гг. — кантралёр Віленскага акцызнага ўпраўлення, у 1916—1917 гг. — працаваў у Мінску ва Усерасійскім земсаюзе. Член партыі беларускіх эсэраў. На 1-м Усебеларускім з'ездзе 1917 абраны членам Рады. З лютага 1918 г. у складзе Народнага сакратарыята БНР — дзяржаўны кантралёр.

Кіраўнікі беларускіх прадстаўніцтваў i місій у еўрапейскіх краінах. Сядзяць (злева направа): Яўген Ладноў, Васіль Захарка, Мікола Вяршынін, Леанард Заяц; стаяць: Лявон Вітан-Дубейкаўскі, Янка Чарапук, Яўхім Бялевіч. Кастрычнік 1919 г. (БДАМЛіМ).

9 лютага 1919 года прыняў удзеў у зарганізаваным Луцкевічам сходзе беларускіх арганізацыяў, на якім была прынятае рашэнне, каб пачаць перамовы з польскім урадам наконт утварэння польска-беларускай федерацыі. Умовай мела быць прызнанне польскім бокам Савету Міністраў БНР як афіцыйнага ўраду Беларусі, аднак польскі ўрад гэтага не зрабіў^[1]

Пасля расколу Рады БНР 13.12.1919 загадчык канцылярыі і дзяржаўны сакратар у Народнай Радзе БНР. Удзельнік 2-й Усебеларускай канферэнцыі 1925 г. ў Берліне, дзе прызнаў Мінск адзіным цэнтрам нацыянальна-дзяржаўнага адраджэння Беларусі.

У 1925 г. вярнуўся ў Мінск. Да арышту працаваў кансультант-інспектарам бюджэтнага ўпраўлення наркамата фінансаў БССР. Падпаў пад «чыстку апарату», звольнены і 19 ліпеня 1930 г. арыштаваны ДПУ БССР па справе «Саюза вызвалення Беларусі». 10 красавіка 1931 г. асуджаны як «член контррэвалюцыйнай арганізацыі» і за «антысавецкую агітацыю», сасланы на 5 гадоў ва Уфу. 25 ліпеня 1935 г. паўторна арыштаваны абласным упраўленнем НКУС СССР. Памёр у турме ў час следства. Рэабілітаваны ВС БССР 10 чэрвеня 1988 г.

Аўтар публіцыстычных артыкулаў і ўспамінаў пра дзеячаў беларускай культуры.

Зноскі

↑ Dorota Michaluk: Białoruska Republika Ludowa 1918—1920. U podstaw białoruskiej państwowości. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2010, s. 292—293. ISBN 978-83-231-2484-9.

БібліяграфіяПравіць

Максім Багдановіч // Шлях паэта: Зборнік успамінаў і біяграфічных матэрыялаў пра Максіма Багдановіча. Мн., 1975.

ЛітаратураПравіць

Маракоў Л. У. Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі, 1794—1991. Энц. даведнік. У 10 т. — Т. 1. — Мн:, 2003. ISBN 985-6374-04-9
Маракоў Л. У. Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі, 1794—1991. Энц. даведнік. У 10 т. — Т. 3. Кн. 2. — Мн:, 2003. ISBN 985-6374-04-9
- ЭГБ, т. 3.

СпасылкіПравіць

	Лявон Заяц на Вікісховішчы

[1] Dorota Michaluk: Białoruska Republika Ludowa 1918—1920. U podstaw białoruskiej państwowości. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2010, s. 292—293. ISBN 978-83-231-2484-9.

[1]