Ліфляндская губерня

Ліфляндская губерня — губерня Расійскай імперыі, сярэдняя з трох Прыбалтыйскіх губерняў, размяшчалася на беразе Рыжскага заліва Балтыйскага мора. Створана ў 1721 годзе з Ліфляндыі як Рыжская губерня. З прыходам Савецкай улады ў 1918 годзе губерня была падзелена: паўночная частка ўвайшла ў склад Эстоніі, паўднёвая — у склад Латвіі.

Ліфляндская губерня
Герб
Краіна	Расійская імперыя
Уваходзіць у	Расійская імперыя
Адміністрацыйны цэнтр	Рыга
Дата ўтварэння	1796
Дата скасавання	люты 1918
Насельніцтва	1 310 670 чал. (1895)
Плошча	47 030,87 км²
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Адміністрацыйны падзел

Ліфляндская губерня падзялялася на 9 паветаў:

• Валкаўскі,
• Вендзенскі,
• Вераскі,
• Вольмарскі,
• Пернаўскі,
• Рыжскі,
• Фелінскі,
• Эзельскі,
• Юр’еўскі (Дзерпцкі).

Паветы падзяляліся на ўчасткі (станы), якімі кіравалі памочнікі кіраўніка павета.

Вядомыя асобы

• Вільгельм Георгіевіч Кнорын (1890—1938), савецкі грамадска-палітычны дзеяч, першы сакратар ЦК КП(б) Беларусі (1927—1928).

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Ліфляндская губерня