Ларыса Аляксандраўна Есьман
Ларыса Аляксандраўна Е́сьман (у дзявоцтве Ле́бедзева[1]; 11 сакавіка 1936, Менск — 2017[2]) — беларускі архітэктар. Жонка архітэктара Ігара Іванавіча Есьмана.
| Ларыса Аляксандраўна Есьман | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 11 сакавіка 1936 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 2017 |
| Месца смерці | |
| Альма-матар | |
| Месца працы | |
| Прэміі |
 |
Біяграфія правіць
Нарадзілася 11 сакавіка 1936 года ў Мінску ў сям’і журналіста Аляксандра Пятровіча Лебедзева і студэнткі Інстытута народнай гаспадаркі Тамары Пятроўны Бялевіч. Дзядуля па матчынай лініі Пётр Несцеравіч Бялевіч працаваў начальнікам дыстанцыі на Лібава-Роменскай чыгунцы, а бабуля Марыя Вікенцьеўна — аперацыйнай медсястрой у 3-й клінічнай бальніцы г. Мінска. Пасля заканчэння ў 1953 г. сярэдняй школы № 21 Ларыса паступіла і ў 1959 г. скончыла архітэктурнае аддзяленне будаўнічага факультэта Беларускага політэхнічнага інстытута (выкладычыкі У. А. Кароль, Г. У. Заборскі, В. І. Гусеў, У. М. Вараксін, Н. М. Макляцова, Н. Я. Трахтэнберг). У час вучобы ў інстытуце сустрэла свайго будучага мужа Ігара Іванавіча Есьмана[1].
3 1959 года ў інстытуце «Мінскпраект» (старшы архітэктар, кіраўнік групы, галоўны архітэктар праектаў)[3] .
Член Саюза архітэктараў СССР з 1966 года. Пражывала ў Мінску[4].
18 мая 2016 года ў Беларускім дзяржаўным архіве навукова-тэхнічнай дакументацыі адбылося адкрыццё выстаўкі дакументы з фондаў архіва, прысвечанай 80-годдзю з дня нараджэння Ларысы Есьман[1].
Творчасць правіць
Асноўныя работы: генплан Мінска на 1980 (1961—1963, карэкціроўка ў 1971[1]) і 2000 (1982, абодва ў сааўтарстве); праекты дэталёвых планіровак жылых раёнаў Серабранка (1965), Паўднёвы Захад-1[3] (1974[1]), па вул. Савецкіх пагранічнікаў — пр. Дзяржынскага (1976—1977), Паркавай магістралі (1979—1980)[1], Уручча (1982)[4], Дворышча (1983), Шабаны (1984), Сухарава (1985)[4], Лошыца (1988), Новы Двор (1989, усе ў сааўтарстве)[3].
Л. А. Есьман працавала над «Праектам дэталёвай планіроўкі цэнтра горада Мінска» (1978—1983), «Гісторыка-архітэктурным апорным планам» (1991) і «Схемай ахоўных зон помнікаў гісторыі, культуры, архітэктуры і прыроды» (1991—1993), удзельнічала ў складанні «Схемы размяшчэння культавых аб’ектаў розных канфесій у г. Мінску» (1992)[1].
Узнагароды правіць
У 1985 г. аўтарскаму калектыву майстэрні за распрацоўку «Генеральнага плана г. Мінска да 2000 г.» прысуджана прэмія Савета Міністраў СССР][1].
Зноскі
- ↑ а б в г д е ё ж Новости отрасли 20 мая 2016 Архівавана 27 мая 2016.
- ↑ MEMORIUM
- ↑ а б в Есьман Ларыса Аляксандраўна // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — ISBN 5-85700-078-5.
- ↑ а б в Есьман Лариса Александровна // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)
Літаратура правіць
- Есьман Ларыса Аляксандраўна // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — ISBN 5-85700-078-5.
- Есьман Лариса Александровна // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)