Маркіён
Маркіён з Сінопы (стар.-грэч.: Μαρκίων Σῐνώπην; каля 85 — 160) — раннехрысціянскі ерэтык.
| Маркіён | |
|---|---|
| стар.-грэч.: Μαρκίων | |
 | |
| Дата нараджэння | не раней за 85 і не пазней за 95 |
| Месца нараджэння |
|
| Дата смерці | каля 160 |
| Месца смерці | |
| Бацька | Philologus of Sinope[d] |
| Род дзейнасці | багаслоў, філосаф |
| Навуковая сфера | філасофія |
| Школа/традыцыя | Гнастыцызм |
| Зведалі ўплыў | Маркіяніты |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Нарадзіўся ў чарнаморскім горадзе Сіноп. Быў блізкі да вучэння гностыкаў. Пасля выгнання з хрысціянскай суполкі стварыў сваю суполку ў Рыме. Маркіён адмаўляў Стары Запавет і лічыў іўдзейскага Яхве злым богам; новазапаветны бог лічыўся ім добрым богам, які супрацьстаіць Яхве. Маркіён патрабаваў ад сваіх паслядоўнікаў аскетычнага жыцця і вучыў, што целы людзей не будуць уваскрэшаныя, у адрозненне ад душы.
Маркіён таксама быў адным з першых, хто паспрабаваў аб’яднаць хрысціянскія тэксты ў адзіны канон. Яго версія канона ўключала Евангелле ад Лукі і 10 апостальскіх пасланняў.