Марк Антоній

Марк Антоній
Марк Антоній
	лац.: M.Antonius M.f.M.n.
Консул Рымскай рэспублікі
	44 да н.э.
Папярэднік	Гай Канін Рэбіл (консул-суфект) і ; Гай Трэбоній (консул-суфект)
Пераемнік	Гай Вібій Панса Цэтроніан і ; Аўл Хірцій
Консул Рымскай рэспублікі
	34 да н.э.
Папярэднік	Публій Карнэлій Далабела (консул-суфект) і ; Ціт Педуцый (консул-суфект)
Пераемнік	Луцый Семпроній Атрацін (консул-суфект) і ; Гай Мемій (консул-суфект)
Консул Рымскай рэспублікі
	31 да н.э.
Папярэднік	Луцый Карнэлій Цына (консул-суфект) і ; Марк Валерый Месала (консул-суфект)
Пераемнік	Марк Валерый Месала Корвін (консул-суфект) і ; Актавіян
Нараджэнне	14 студзеня 82 да н.э.; Рым, Рымская рэспубліка;
Смерць	1 жніўня 30 да н.э. (52 гады); Александрыя, Эліністычны Егіпет;
Бацька	Marcus Antonius Creticus[d]
Маці	Julia[d]
Жонка	Fulvia[d], Клеапатра, Antonia Hybrida Minor[d], Octavia the Younger[d] і Fadia[d]
Дзеці	Antonia[d], Marcus Antonius Antyllus[d], Iullus Antonius[d], Antonia Major[d], Антонія Малодшая[d], Клеапатра Селена II, Аляксандр Геліяс і Пталамей Філадэльф[d]
Дзейнасць	старажытнарымскі палітык, старажытнарымскі ваенны
Бітвы	Battle of Actium[d]; Battle of Pharsalus[d]; Battle of Philippi[d]; Гальская вайна;
	Марк Антоній на Вікісховішчы

Марк Антоній (82 да н.э. — 30 да н.э.): рымскі палітычны дзеяч і военачальнік.

Пасля забойства Цэзара (15 сакавіка 44 да н.э.) заняў, у дачыненні да змоўнікаў, прымірную пазіцыю, увайшоў у саюз з Актавіянам і ажаніўся з сястрой таго, Актавіяй. У выніку масавых рэпрэсій супраць рымскай шляхты ўзбагаціўся за кошт маёмасці рэпрэсаваных. Пазней атрымаў у кіраванне ўсходнія вобласці Рымскай дзяржавы; жыў там у вялікай раскошы, на падабенства грэчаскіх цароў. Увайшоў у саюз з егіпецкай царыцай Клеапатрай VII^[6], і разам з ёй выступіў супраць Актавіяна, аднак панёс паражэнне ў марской бітве пад мысам Акцый (31 да н.э.) і разам з Клеапатрай скончыў жыццё самагубствам.

Верагодная выява Марка Антонія дасюль не знойдзеная. Найбольш імавернай версіяй лічыцца бронзавая галава (парэштак статуі з Кілікіі), якая захоўваецца ў Луўры^[7].

Зноскі

↑ http://www.city-data.com/world-cities/Rome-History.html
↑ http://search.informit.com.au/fullText;dn=700028765003471;res=IELHSS
↑ http://www.cleveland.com/books/index.ssf/2010/12/stacy_schiff_conjures_a_fascin.html
↑ http://www.jstor.org/stable/266823
↑ ^5,00 ^5,01 ^5,02 ^5,03 ^5,04 ^5,05 ^5,06 ^5,07 ^5,08 ^5,09 ^5,10 ^5,11 ^5,12 ^5,13 ^5,14 http://www.strachan.dk/family/antonius.htm
↑ Легенда кажа, што ён зрабіў гэта пад уражаннем ад прыгажосці Клеапатры.
↑ Раней гэтую галаву прыймалі за галаву Нерона. Шматлікія грэчаскія статуі, верагодна, з’яўляліся статуямі пергамскіх цароў Атала і Эўмена з перабітымі надпісамі. Хафнер Г. Выдающиеся портреты античности : 337 портретов в слове и образе / Пер. с нем. В. А. Сеферьянц. — М.: Прогресс, 1984. — 311 с.(руск.)

[_ee8744c1dae41880-1] ttp://www.city-data.com/world-cities/Rome-History.html

[_40c60639ac5c24d0-2] ttp://search.informit.com.au/fullText;dn=700028765003471;res=IELHSS

[_83478c69983d601a-3] ttp://www.cleveland.com/books/index.ssf/2010/12/stacy_schiff_conjures_a_fascin.html

[_b1d69f9163a080a2-4] ttp://www.jstor.org/stable/266823

[_a8df0b4d498d02a8-5] 5,00 ^5,01 ^5,02 ^5,03 ^5,04 ^5,05 ^5,06 ^5,07 ^5,08 ^5,09 ^5,10 ^5,11 ^5,12 ^5,13 ^5,14 http://www.strachan.dk/family/antonius.htm

[6] Легенда кажа, што ён зрабіў гэта пад уражаннем ад прыгажосці Клеапатры.

[7] Раней гэтую галаву прыймалі за галаву Нерона. Шматлікія грэчаскія статуі, верагодна, з’яўляліся статуямі пергамскіх цароў Атала і Эўмена з перабітымі надпісамі. Хафнер Г. Выдающиеся портреты античности : 337 портретов в слове и образе / Пер. с нем. В. А. Сеферьянц. — М.: Прогресс, 1984. — 311 с.(руск.)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]