Марк Антоній

Марк Антоній
Марк Антоній
	MARCVS ANTONIVS
	; Марк Антоній. Бюст з Музею Ватыкана
Консул Рымскай рэспублікі
	44 да н.э.
Папярэднік	Гай Канін Рэбіл (консул-суфект) і ; Гай Трэбоній (консул-суфект)
Пераемнік	Гай Вібій Панса Цэтроніан і ; Аўл Хірцій
Консул Рымскай рэспублікі
	34 да н.э.
Папярэднік	Публій Карнэлій Далабела (консул-суфект) і ; Ціт Педуцый (консул-суфект)
Пераемнік	Луцый Семпроній Атрацін (консул-суфект) і ; Гай Мемій (консул-суфект)
Консул Рымскай рэспублікі
	31 да н.э.
Папярэднік	Луцый Карнэлій Цына (консул-суфект) і ; Марк Валерый Месала (консул-суфект)
Пераемнік	Марк Валерый Месала Корвін (консул-суфект) і ; Актавіян
Нараджэнне	83 да н.э.; Рым, Старажытны Рым;
Смерць	30 да н.э.; Александрыя, Эліністычны Егіпет[…];
Бацька	Marcus Antonius[d][…]
Маці	Julia[d][…]
Жонка	Fadia[d][…], Antonia Hybrida Minor[d][…], Fulvia[d][…], Octavia the Younger[d][…] і Клеапатра
Дзеці	Antonia[d], Marcus Antonius Antyllus[d], Iullus Antonius[d][…], Клеапатра Селена II, Аляксандр Геліяс, Antonia Major[d], Антонія Малодшая[d] і Пталамей Філадэльф[d]
Дзейнасць	старажытнарымскі палітык, старажытнарымскі ваенны
Прыналежнасць	Рымская рэспубліка
Бітвы	Battle of Actium[d]; Battle of Pharsalus[d]; Battle of Philippi[d]; Гальская вайна;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Марк Антоній (82 да н.э. — 30 да н.э.): рымскі палітычны дзеяч і военачальнік.

Пасля забойства Цэзара (15 сакавіка 44 да н.э.) заняў, у дачыненні да змоўнікаў, прымірную пазіцыю, увайшоў у саюз з Актавіянам і ажаніўся з сястрой таго, Актавіяй. У выніку масавых рэпрэсій супраць рымскай шляхты ўзбагаціўся за кошт маёмасці рэпрэсаваных. Пазней атрымаў у кіраванне ўсходнія вобласці Рымскай дзяржавы; жыў там у вялікай раскошы, на падабенства грэчаскіх цароў. Увайшоў у саюз з егіпецкай царыцай Клеапатрай VII^[7], і разам з ёй выступіў супраць Актавіяна, аднак панёс паражэнне ў марской бітве пад мысам Акцый (31 да н.э.) і разам з Клеапатрай скончыў жыццё самагубствам.

Верагодная выява Марка Антонія дасюль не знойдзеная. Найбольш імавернай версіяй лічыцца бронзавая галава (парэштак статуі з Кілікіі), якая захоўваецца ў Луўры^[8].

Зноскі

↑ ^а ^б M. Antonius (30) M. f. M. n. // Digital Prosopography of the Roman Republic Праверана 29 чэрвеня 2021.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q100166489"></a>
↑ http://www.city-data.com/world-cities/Rome-History.html
↑ http://search.informit.com.au/fullText;dn=700028765003471;res=IELHSS
↑ http://www.cleveland.com/books/index.ssf/2010/12/stacy_schiff_conjures_a_fascin.html
↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і ^к ^л ^м ^н ^о http://www.strachan.dk/family/antonius.htm
↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё M. Antonius (30) M. f. M. n. // Digital Prosopography of the Roman Republic Праверана 10 чэрвеня 2021.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q100166489"></a>
↑ Легенда кажа, што ён зрабіў гэта пад уражаннем ад прыгажосці Клеапатры.
↑ Раней гэтую галаву прыймалі за галаву Нерона. Шматлікія грэчаскія статуі, верагодна, з’яўляліся статуямі пергамскіх цароў Атала і Эўмена з перабітымі надпісамі. Хафнер Г. Выдающиеся портреты античности : 337 портретов в слове и образе / Пер. с нем. В. А. Сеферьянц. — М.: Прогресс, 1984. — 311 с. (руск.)

[_f4b2d1105a6944f5-1] а ^б M. Antonius (30) M. f. M. n. // Digital Prosopography of the Roman Republic Праверана 29 чэрвеня 2021.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q100166489"></a>

[_ee8744c1dae41880-2] ttp://www.city-data.com/world-cities/Rome-History.html

[_40c60639ac5c24d0-3] ttp://search.informit.com.au/fullText;dn=700028765003471;res=IELHSS

[_83478c69983d601a-4] ttp://www.cleveland.com/books/index.ssf/2010/12/stacy_schiff_conjures_a_fascin.html

[_a8df0b4d498d02a8-5] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і ^к ^л ^м ^н ^о http://www.strachan.dk/family/antonius.htm

[_bc3b3e4dd46879c5-6] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё M. Antonius (30) M. f. M. n. // Digital Prosopography of the Roman Republic Праверана 10 чэрвеня 2021.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q100166489"></a>

[7] Легенда кажа, што ён зрабіў гэта пад уражаннем ад прыгажосці Клеапатры.

[8] Раней гэтую галаву прыймалі за галаву Нерона. Шматлікія грэчаскія статуі, верагодна, з’яўляліся статуямі пергамскіх цароў Атала і Эўмена з перабітымі надпісамі. Хафнер Г. Выдающиеся портреты античности : 337 портретов в слове и образе / Пер. с нем. В. А. Сеферьянц. — М.: Прогресс, 1984. — 311 с. (руск.)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]