Марын Ле Пен

Марын Ле Пен
Марын Ле Пен
	фр.: Marine Le Pen
member of the regional council of Île-de-France[d]
	28 сакавіка 2004 — 21 сакавіка 2010
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d]
	21 чэрвеня 2017 — 21 чэрвеня 2022
Папярэднік	Philippe Kemel[d]
conseiller régional des Hauts-de-France[d]
	1 студзеня 2016 — 2 ліпеня 2021
партыйны лідар[d]
	16 студзеня 2011 — 13 снежня 2021
Папярэднік	Жан-Мары Ле Пен
Пераемнік	Жардан Бардэла
member of the departmental council of Pas-de-Calais[d]
	1 ліпеня 2021 — красавік 2025
Сумесна з	Steeve Briois[d]
Папярэднік	Aurélia Beigneux[d]
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d]
	22 чэрвеня 2022 — 9 чэрвеня 2024
дэпутат Еўрапейскага парламента
	20 ліпеня 2004 — 13 ліпеня 2009
дэпутат Еўрапейскага парламента
	14 ліпеня 2009 — 30 чэрвеня 2014
дэпутат Еўрапейскага парламента
	1 ліпеня 2014 — 18 чэрвеня 2017
Пераемнік	Christelle Lechevalier[d]
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d]
	з 1 ліпеня 2024
Нараджэнне	5 жніўня 1968[…] (56 гадоў); Нёі-сюр-Сен, акруга Нантэр[d], дэпартамент О-дэ-Сен, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя;
Род	Ле Пен[d]
Імя пры нараджэнні	фр.: Marion Anne Perrine Le Pen
Бацька	Жан-Мары Ле Пен
Маці	Pierrette Lalanne[d]
Муж	Éric Iorio[d] і Franck Chauffroy[d]
Дзеці	Jehanne Chauffroy[d], Mathilde Chauffroy[d] і Louis Chauffroy[d]
Веравызнанне	каталіцтва
Партыя	National Rally[d];
Адукацыя	Універсітэт Пантэон-Асас;
Навуковая ступень	магістр права[d]
Дзейнасць	палітыка
Аўтограф
Узнагароды	Q19629928? (2015)
Сайт	mlafrance.fr (фр.)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Марын Ле Пен (фр.: Marine Le Pen; імя пры нараджэнні: Марыён Ан Перын Ле Пен (фр.: Marion Anne Perrine Le Pen); нар. 5 жніўня 1968(1968-08-05)^[1]^[2]^[…], Нёі-сюр-Сен^[3]) — французскі палітык.^[7] Дачка вядомага палітыка-нацыяналіста Жана-Мары Ле Пена. Лідар «Нацыянальнага фронту», а затым палітычнай партыі «Нацыянальнае аб’яднанне».

Біяграфія

Скончыла Універсітэт Парыж II Пантэон-Асас са ступенню магістра права; працавала адвакатам. У 1986 годзе ўступіла ў Нацыянальны фронт.

З 2003 года займала пасаду выканаўчага віцэ-прэзідэнта Нацыянальнага фронту, дэпутат Еўрапарламента з 2004 года (у 2009 годзе пераабраная). Яна таксама з’яўляецца членам рэгіянальнага савета Нор-Па-дэ-Кале з сакавіка 2010 і членам муніцыпальнага савета Хенін-Бамонс (Па-дэ-Кале) з сакавіка 2008. У студзені 2011 Марын была абрана на пасаду кіраўніка Нацыянальнага фронту, які на працягу 38 гадоў займаў яе бацька.^[8]^[9]

Дэпутат Еўрапейскага парламента з 2004 года.

Кандыдат на французскіх прэзідэнцкіх выбарах 2012 года. Як паказалі сацыялагічныя апытанні, праведзеныя агенцтвам Ifop па замове газеты France Soir і Інстытутам Харыса па замове газеты «Le Parisien», на прэзідэнцкіх выбарах 2012 года ў першым туры за яе былі гатовыя прагаласаваць ад 20 да 23 % французаў, што выводзіла яе ў тройку самых папулярных палітыкаў Францыі.^[10]

Судовы працэс у дачыненні да Марын Ле Пэн пачаўся ў верасні 2024 года. Ёй было выстаўлена абвінавачанне ў «нямэтавым выкарыстанні грамадскіх грошай» Еўрасаюза з 2004 па 2016 год. Яна абвінавачваецца ў крадзяжы грашовых сродкаў шляхам фіктыўнага найму памочнікаў для працы ў Еўрапарламенце. Пракуратура Парыжа запатрабавала для яе пакарання ў выглядзе пяці гадоў турэмнага зняволення. Сама Ле Пэн параўнала запытаны для яе прыгавор з палітычным пакараннем.

Суд Парыжа 31 сакавіка 2025 года прызнаў яе вінаватай у растраце сродкаў Еўрапарламента. Марын Ле Пэн прыгаварылі да пазбаўлення волі на чатыры гады, з іх два — умоўна, два — з электронным бранзалетам. Ёй таксама забаронена выбірацца ў органы дзяржулады на працягу пяці гадоў, такім чынам яна пазбаўлена магчымасці ўдзельнічаць у прэзідэнцкіх выбарах 2027 года^[11].

Крыніцы

↑ ^а ^б Répertoire national des élus — 2019.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q63762917"></a>
↑ ^а ^б Marine Le Pen // Brockhaus Enzyklopädie
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227"></a>
↑ ^а ^б tweet — 2006. Праверана 10 лютага 2021.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q56119332"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q63976454"></a>
↑ Bell A. Encyclopædia Britannica — Encyclopædia Britannica, Inc., 1768.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q455"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2846567"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2743906"></a>
↑ ^а ^б http://madame.lefigaro.fr/societe/apres-dix-ans-de-relation-marine-le-pen-et-louis-aliot-sont-separes-120919-166865 Праверана 13 верасня 2019.
↑ https://www.workwithdata.com/person/marine-le-pen-1968 Праверана 27 верасня 2024.
↑ (фр.) Біяграфія Архівавана 27 лістапада 2011., Нацыянальны Фронт
↑ Францыя: дачка Ле Пена афіцыйна ачоліла «Нацыянальны фронт», www.svaboda.org
↑ Прэзідэнт Нацыянальнага фронту Марын Ле Пен: «Еўрапейскі саюз мёртвы» (відэа)(недаступная спасылка), ЕвроНьюс (Малады Фронт)
↑ Марын Ле Пен: Кандыдат на французскі прэзідэнцкіх выбарах 2012 года(недаступная спасылка), www.novychas.org
↑ zviazda.by

Бібліяграфія

À contre flots, Jacques Grancher, 2006 ISBN 2733909576 (фр.)

Спасылкі

Еўрапейскі парламент [[:en:{{{1}}}|]]

[_002ebce5f0c2b961-1] а ^б Répertoire national des élus — 2019.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q63762917"></a>

[_fa45cd9c0b8b716b-2] а ^б Marine Le Pen // Brockhaus Enzyklopädie
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227"></a>

[_78ef66030417cdae-3] а ^б tweet — 2006. Праверана 10 лютага 2021.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q56119332"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q63976454"></a>

[_f1407cc566bbdc7a-4] Bell A. Encyclopædia Britannica — Encyclopædia Britannica, Inc., 1768.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q455"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2846567"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2743906"></a>

[_aaf89990650e58d1-5] а ^б http://madame.lefigaro.fr/societe/apres-dix-ans-de-relation-marine-le-pen-et-louis-aliot-sont-separes-120919-166865 Праверана 13 верасня 2019.

[_471fa8f90e86d8a0-6] ttps://www.workwithdata.com/person/marine-le-pen-1968 Праверана 27 верасня 2024.

[7] (фр.) Біяграфія Архівавана 27 лістапада 2011., Нацыянальны Фронт

[8] Францыя: дачка Ле Пена афіцыйна ачоліла «Нацыянальны фронт», www.svaboda.org

[9] Прэзідэнт Нацыянальнага фронту Марын Ле Пен: «Еўрапейскі саюз мёртвы» (відэа)(недаступная спасылка), ЕвроНьюс (Малады Фронт)

[10] Марын Ле Пен: Кандыдат на французскі прэзідэнцкіх выбарах 2012 года(недаступная спасылка), www.novychas.org

[11] zviazda.by

[1]

[2]

[3]

[7]

[4]

[5]

[6]

[8]

[9]

[10]

[11]