Мацей Юзаф Анцута
Мацей Юзаф Анцута (? — 18 студзеня 1723, Юхновец) — дзеяч каталіцкага касцёла ў Вялікім Княстве Літоўскім. Родны або стрыечны брат Ежы Казіміра Анцуты.
| Мацей Юзаф Анцута | ||
|---|---|---|
 Уласны герб «Анцута» | ||
|
||
| 1722 — 1723 | ||
| Папярэднік | Канстанцін Казімір Бжастоўскі | |
| Пераемнік | Караль Пётр Панцажынскі | |
| Прафесія | ксёндз | |
| Нараджэнне | невядома | |
| Смерць |
18 студзеня 1723 |
|
| Пахаванне | ||
| Дынастыя | род Анцутаў[d] | |
| Бацька | Адам Анцута[d] | |
| Маці | Кацярына з Чарняўскіх[d] | |
Пробашч у Шатах, Вількаміры, Свіры, канонік інфлянцкі, смаленскі і віленскі з 1695, афіцыял віленскі. Рэферэндар духоўны літоўскі 4 снежня 1705—1717 (атрымаў пасаду дзякуючы падтрымцы Аўгуста Моцнага), тытулярны біскуп масінопальскі ў Фракіі і суфраган віленскі з 1710, кусташ віленскі з 1714, каад'ютар з 18 чэрвеня 1717. Пасля смерці ў 1722 віленскага біскупа Канстанціна Казіміра Бжастоўскага фактычна заняў яго пасаду.
У 1710 падпісаў акт Сандамірскай канфедэрацыі. Збудаваў касцёлы ў Вількаміры, Салоках, пачаў будаўніцтва парафіяльнага касцёла ў Новагародку.
Памёр па дарозе з Варшавы, дзе прыняў сенатарскую прысягу. Пахаваны ў віленскай кафедры.
КрыніцыПравіць
- Пазднякоў В. Анцута Мацей Юзаф // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. Т.1: Абаленскі — Кадэнцыя / Рэдкал.: Г.П. Пашкоў (гал.рэд.) і інш.; Маст. З.Э. Герасімовіч. – Мн.: БелЭн, 2005. – 688 с.: іл. С. 232. ISBN 985-11-0315-2 ISBN 985-11-0314-4 (т. 1)