Машыкуль
Машыкуль (фр.: machicoulis: mâcher-«знішчаць» und coulis-«вадкасць») — спецыяльныя байніцы ў замках і гарадскіх умацаваннях, галоўнай функцыяй якіх было весці абстрэл прылеглай да сцяны зоны.
Магчымасць устройства машыкуляў у сцяну дасягалася вынасам баявой галерэі на выступаючых кансолях, краншэйнах або балках вонкі. Машыкулі ў такім выпадку размяшчаліся ў прамежку між кансолямі.
Слова машыкуль прыйшло ў беларускую мову, верагодна з нямецкай ў XV — XVI стагоддзяў, разам і з самой формай такіх байніц у мураваных збудаваннях. У драўлянай абарончай архітэктуры форма байніц для абстрэлу прылеглай да сцяны зоны магла існаваць і раней. У прыватнасці ў летапісах згадваюцца т.зв. падсябіцці. Мясцовая назва сведчыць аб аўтаномнасці ўзнікнення самой з'явы.
Гл. таксама правіць
Спасылкі правіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Машыкуль
