Метрычная канвенцыя

Метрычная канвенцыя — міжнародны дагавор, які служыць для забеспячэння адзінства метралагічных стандартаў у розных краінах. Дагавор быў падпісаны ў 1875 годзе ў Парыжы 17-ю краінамі, у тым ліку Расіяй. У 1921 г. у дагавор былі ўнесеныя невялікія змены. У цяперашні час да канвенцыі далучылася 51 дзяржава, у тым ліку ўсё прамыслова развітыя краіны. У адпаведнасці з метрычнай канвенцыяй заснаваны Міжнароднае бюро мер і ваг і Міжнародны камітэт мер і ваг, і склікаюцца Генеральныя канферэнцыі па мерах і вагах. Гэтыя міжнародныя арганізацыі закліканыя вырашаць пытанні стандартызацыі ў вобласці метралогіі.

Зала Гадзіннікаў, дзе была падпісана Метрычная канвенцыя

Міжнароднае бюро мер і ваг правіць

Міжнароднае бюро мер і ваг — дзеючая арганізацыя са штаб-кватэрай, размешчанай недалёка ад Парыжа (Францыя). Асноўная задача Бюро заключаецца ў забеспячэнні існавання адзінай сістэмы вымярэнняў ва ўсіх краінах-удзельніцах метрычнай канвенцыі. Для гэтага ажыццяўляецца параўнанне нацыянальных эталонаў адзінак вымярэння і праводзяцца даследаванні ў вобласці метралогіі, накіраваныя на павелічэнне дакладнасці вымярэнняў. Бюро фінансуецца краінамі-удзельніцамі метрычнай канвенцыі.

Міжнародны камітэт мер і ваг правіць

Міжнародны камітэт мер і ваг складаецца з 18 чалавек, кожны з якіх прадстаўляе адну краіну-удзельніцу. Камітэт збіраецца штогод у штаб-кватэры Міжнароднага бюро мер і ваг. Камітэт назірае за працай Міжнароднага бюро мер і ваг, каардынуе метралагічныя даследаванні ў краінах-удзельніцах і выпрацоўвае рэкамендацыі для Генеральных канферэнцый па мерах і вагах.

Генеральныя канферэнцыі па мерах і вагах правіць

Генеральныя канферэнцыі па мерах і вагах склікаюцца раз у чатыры гады. У іх удзельнічаюць прадстаўнікі ўсіх краін-удзельніц метрычнай канвенцыі і назіральнікі ад асацыяваных членаў.

Канферэнцыя слухае даклад Міжнароднага камітэта мер і ваг, прымае рашэнні накіраваныя на паляпшэнне і распаўсюджванне міжнароднай сістэмы адзінак (СІ), зацвярджае бюджэт Міжнароднага бюро мер і ваг на наступныя чатыры гады.

Спіс краін-удзельніц правіць

Аўстралія, Аўстрыя, Аргенціна, Бельгія, Балгарыя, Бразілія, Вялікабрытанія, Венгрыя, Венесуэла, Германія, Грэцыя, Данія, Дамініканская Рэспубліка, Егіпет, Ізраіль, Індыя, Інданезія, Ірландыя, Ісламская рэспубліка Іран, Іспанія, Італія, Камерун, Канада, Кітай, КНДР, Малайзія, Мексіка, Нідэрланды, Новая Зеландыя, Нарвегія, Пакістан, Польшча, Партугалія, Рэспубліка Карэя, Расійская Федэрацыя, Румынія, Сербія і Чарнагорыя, Сінгапур, Славакія, ЗША, Тайланд, Турцыя, Уругвай, Фінляндыя, Францыя, Чешская рэспубліка, Чылі, Швейцарыя, Швецыя, Паўднёва-Афрыканская Рэспубліка, Японія.

Асацыяваныя краіны правіць

Беларусь, В’етнам, Ганконг, Кенія, Коста-Рыка, Куба, Латвія, Літва, Мальта, Панама, Славенія, Тайвань, Украіна, Філіпіны, Харватыя, Эквадор, Эстонія, Ямайка.

Спасылкі правіць