Мора Белінсгаўзена
Мо́ра Белінсга́ўзена[2] — ускраіннае мора на поўначы Антарктыды, у Ціхаакіянскім сектары Паўднёвага акіяна, каля берагоў Зямлі Элсуэрта. Сваім імем мора абавязана расійскаму мараплаўцу Фадзею Белінсгаўзену, які першым даследаваў гэтыя месцы ў 1821 годзе.
Мора Белінсгаўзена | |
---|---|
Размяшчэнне | Паўднёвы акіян |
Плошча | 487 000 км² |
Найбольшая глыбіня | 4470[1], да 4115[2][3][4] м |
Катэгорыя на Вікісховішчы |
Плошча мора складае 487 тыс. км². Глыбіні да 4115[2][3][4] (ад 410 да 4 470[1]) м. Зімой і ў пачатку вясны паўднёвага паўшар’я мора Белінсгаўзена цалкам пакрыта льдамі і айсбергамі. Салёнасць летам — каля 33,5 ‰. Глыбіні ад 410 да 4 470 метраў. Бераг гарысты, пакрыты ледавікамі.
У моры Белінсгаўзена знаходзіцца найбуйнейшы востраў Антарктыкі, Зямля Аляксандра I, Востраў Пятра I.
Крыніцы
правіцьЛітаратура
правіць- Белінсга́ўзена мо́ра // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 3. — С. 78. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).
- Беллинсга́узена мо́ре // Большой словарь географических названий (руск.) / Гл. ред. В. М. Котляков. — Екатеринбург: У-Фактория, 2003. — С. 83—84. — 832 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-94799-148-9.
- Беллинсга́узена мо́ре // Т. 3. Бари — Браслет. — М. : Советская энциклопедия, 1970. — С. 116. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
- Беллинсга́узена мо́ре // Географический энциклопедический словарь: Географические названия (руск.) / Гл. ред. А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев (зам. гл. ред.) и др. — 2-е изд., исправл. и дополн. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 63. — 592 с. — 210 000 экз. — ISBN 5-85270-057-6.