Муніцыпій (Старажытны Рым)
Муніцыпій (лац.: municipium ад munus — «дар, абавязак, служба» і capio — «бяру») у рымскай дзяржаве — горад, свабоднае насельніцтва якога атрымлівала ў поўным ці абмежаваным аб'ёме права рымскага грамадзянства і самакіраванне.
Першапачаткова розны муніцыпальны статус падаваўся толькі асобным гарадам. Усе жыхары Італіі атрымалі поўныя правы рымскага грамадзянства, верагодна, у эпоху паміж Саюзніцкай вайной 90—88 гадоў да н.э. і перапісам, праведзеным імператарам Актавіянам Аўгустам у 28 годзе да н.э. У 49 годзе да н.э. Цэзар падаў рымскае грамадзянства жыхарам Цызальпійскай Галіі. Муніцыпіі існавалі таксама ў правінцыях. Усё насельніцтва імперыі атрымала рымскае грамадзянства паводле эдыкта Каракалы ў 212 годзе.
Літаратура правіць
- Michel Humbert, " L’incorporation de Caere dans la Civitas Romana ", 84-1, 1972, ст. 231—268 Онлайн (фр.)
- Michel Humbert, Municipium et civitas sine suffragio. L’organisation de la conquête jusqu'à la guerre sociale, C.E.F.R. 36, Romer, 1978 (Онлайн (фр.)) (Compte-rendu par Jean-Louis Ferrary dans les Annales (фр.))
Гл. таксама правіць
Спасылкі правіць
- Муниципий // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.