Мяркіне

мястэчка ў Літве

Мяркіне (літ.: Merkinė, традыцыйная беларуская назва — Мерач) — колішні горад, цяпер мястэчка ў Варэнскім раёне Алітускага павета Літвы, у месцы ўпадзення Мерачанкі ў Нёман. Адміністрацыйны цэнтр Мяркінскай сянюніі. Насельніцтва 1434 чал. (2001).

Мястэчка
Мяркіне
літ.: Merkinė
Герб Сцяг
Герб Сцяг
Краіна
Павет
Раён
Сянюнія
Каардынаты
Ранейшыя назвы
Мерач
Насельніцтва
  • 1 228 чал. (2011)
Часавы пояс
Мяркіне на карце Літвы
Мяркіне (Літва)
Мяркіне

Уваходзіць у Дзукійскі нацыянальны парк.

Гісторыя

правіць

Першыя пісьмовыя згадкі пра Мерач датуюцца XIV стагоддзем у сувязі з нападамі крыжакоў[1]. У 1443 годзе завершылася будаўніцтва Мерацкага касцёла.

7 снежня 1569 года атрымаў магдэбургскае права і герб з выявай аднарога. У пачатку XVII стагоддзя тут заснавалі кляштар дамініканцаў. У 1676 годзе гетман Міхал Казімір Пац заснаваў у Мерачы езуіцкую місію, якую ў 1755 годзе ператварылі ў рэзідэнцыю. З 1696 года працавала езуіцкая школа. У 17421746 гадах езуіты збудавалі драўляны касцёл Святога Крыжа.

У 1648 годзе ў Мерачы памёр кароль польскі і вялікі князь літоўскі Уладзіслаў IV.

З 1791 года — цэнтр Мерацкага павета. Пасля другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793) утварылася Мерацкае ваяводства.

У пачатку 1920-х гадоў у Мерачы размяшчаўся сакрэтны штаб чацвертай аператыўнай групы, падпарадкаванай Беларускай сацыял-рэвалюцыйнай партыі. Камандзірам групы быў Вячаслаў Разумовіч пад псеўданімам «Хмара». Штаб складаўся з ксяндзоў Бакшыца і Блазуеліса, прафесара гімназіі Карчынскага і Разумовіча. Група супрацоўнічала з Генеральным штабам літоўскай арміі і ў выпадку вайны паміж Польскай Рэспублікай і Літвой павінна была выступіць на літоўскім баку.

Славутасці

правіць

Страчаная спадчына

правіць
  • Ратуша
  • Сінагога

Галерэя

правіць

Вядомыя асобы

правіць

Зноскі

Літаратура

правіць

Спасылкі

правіць