Мікалай Кузанскі
Мікалай Кузанскі (ням.: Nicolaus Krebs, Chrifftz, лац.: Nicolaus Cusanus; 1401 — 11 жніўня 1464) — нямецкі мысляр XV cт., філосаф, тэолаг, матэматык, царкоўна-палітычны дзеяч.
| Мікалай Кузанскі | |
|---|---|
| ням.: Nicolaus Krebs, Nikolaus von Kues | |
 | |
 | |
| Род дзейнасці | матэматык, астраном, дыпламат, філосаф, пісьменнік, святар, каталіцкі святар, багаслоў, юрыст, палітык |
| Дата нараджэння | 1401[1][2][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 11 жніўня 1464[3] |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Веравызнанне | Каталіцкая Царква[6] |
| Альма-матар | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
ЖыццяпісПравіць
Нарадзіўся ў 1401 годзе ў мястэчку Куза, Германія. Займаў высокія месцы ў іерархіі Каталіцкай царквы, з 1448 года — кардынал. Удзельнічаў у важных місіях царквы, у адной з іх спрабаваў прымірыць Рым і Візантыю, але беспаспяхова, неўзабаве Візантыя была заваяваная Асманскай імперыяй. Кузанскі быў блізкі да многіх з вядомых гуманістаў Адраджэння. Памёр 11 жніўня 1464 года ў горадзе Тодзі, Італія.
ІдэіПравіць
Мікалай Кузанскі быў майстрам дыялектычнай аргументацыі і складання дыялогаў. У гэтым ён падобны Сакрату і Платону.
Бог ёсць Абсалют, які з'яўляецца досыць простым і нечым складаным. Бог мае дзве крайнія формы:
- Абсалютны мінімум — гэта Бог неразгаданага тыпу, тут Бог адзіны. Па гэтай форме Бога, мы ведаем яго, але нічога больш.
- Абсалютны максімум — гэта Бог, як ва ўсім свеце, тут Бог бясконца вялікі. Свет, у якім мы можам мець неабмежаваныя веды.
БібліяграфіяПравіць
- De maioritate auctoritatis sacrorum conciliorum supra auctoritatem papae («Аб перавазе аўтарытэта Сусветнага Сабору, над Папскім», 1433)
- De concordantia catholica «Аб каталіцкай згодзе», 1433/34)
- De docta ignorantia («Аб навуковым няведанні», каля 1440)
- De coniecturis («Аб здагадках», каля 1441/42)
- Epistola ad Rodericum Sancium de Arevalo («Ліст да Родрыка Санцыя Арэвальскага», 1442)
- De deo abscondito («Аб укрытым Богу», 1444/45)
- De quaerendo deum («Аб пошуку Бога», 1445)
- De filiatione dei («Аб божай пераемнасці», 1445)
- De dato patris luminum («Аб дадзеным айцом святле», 1446)
- De genesi («Аб родзе», 1447)
- Apologia doctae ignorantiae («Абарона навуковага няведання», 1449)
- Autobiographia (1449)
- Idiota de sapientia («Дурань аб мудрасці», 1450)
- Idiota de mente («Дурань аб розуме», 1450)
- Idiota de staticis experimentis («Дурань аб сталым вопыце», 1450)
- De pace fidei («Аб спакоі веры», 1453)
- De visione Dei («Аб бачанні Бога», 1453)
- Complementum theologicum («Багаслоўскае заключэнне», 1453)
- De mathematicis complementis («Матэматычнае заключэнне», 1453/54)
- De beryllo («Аб берыле», 1458)
- De mathematica perfectione («Аб матэматычнай дасканаласці», 1458)
- De aequalitate («Аб роўнасці», 1459)
- De principio («Аб пачатку», 1459)
- Trialogus de possest («Трылогія аб валоданні», 1460)
- Reformatio generalis («Агульная рэфармацыя», каля 1460)
- Cribratio Alkorani («Прасейванне Алькарана», 1460/61)
- Directio speculantis, seu De non aliud («Духоўнае кіраўніцтва», або «Не аб іншым», 1462)
- Commentatio de notione creandi («Абмеркаванне аб азначэнні створанага», фрагменты, каля 1462)
- De venatione sapientiae («Аб марнасці мудрасці», 1463)
- De ludo globi («Аб гульне ў шар», 1463)
- Compendium («Скарачэнне», 1463)
- De apice theoriae («Аб вяршыні тэорыі», 1464)
- Sermones («Прамовы»)
Зноскі
- ↑ Berry A. A Short History of Astronomy — London: John Murray, 1898.
- ↑ Міжнародны ідэнтыфікатар стандартных найменняў — 2012. Праверана 16 кастрычніка 2015.
- ↑ а б MacTutor History of Mathematics archive Праверана 22 жніўня 2017.
- ↑ Николай Кузанский // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
- ↑ LIBRIS — 2012. Праверана 24 жніўня 2018.
- ↑ Catholic-Hierarchy.org — USA: 1990. Праверана 21 кастрычніка 2020.
ЛітаратураПравіць
СпасылкіПравіць
- Прыхільнікі і аднадумцы (ням.)