Мікалай Міхайлавіч

Мікалай Міхайлавіч (14 (26 красавіка) 1859, Царскае сяло, каля Санкт-Пецярбурга — 24 студзеня 1919, Петраград) — член расійскага імператарскага дома, унук Мікалая I, сын Міхаіла Мікалаевіча, гісторык.

Мікалай Міхайлавіч
руск.: Николай Михайлович
Нараджэнне	14 (26) красавіка 1859 Царскае Сяло, Царскае Сяло, Царскасельскі павет, Санкт-Пецярбургская губерня, Расійская імперыя
Смерць	24 студзеня 1919(1919-01-24) (59 гадоў) ці 29 студзеня 1919(1919-01-29) (59 гадоў) Петрапаўлаўская крэпасць, Петраград, РСФСР
Род	Гальштэйн-Готарп-Раманавы[d]
Бацька	Міхаіл Мікалаевіч
Маці	Вольга Фёдараўна[d]
Член у	Пецярбургская акадэмія навук
Адукацыя	МДУ
Прыналежнасць	Расійская імперыя
Званне	генерал-лейтэнант
Бітвы	Руска-турэцкая вайна
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Удзельнічаў у руска-турэцкай вайне 1877—1878 гадоў. З 1881 года ў лейб-гвардыі Грэнадзерскім палку. У 1882—1885 гадах вучыўся ў Мікалаеўскай акадэміі Генеральнага штаба. З 1895 года служыў 10 гадоў у Кавалергардскім палку, камандаваў 16 грэнадзерскім Мінгрэльскім палком. З 1897 — камандуючы Каўказскай грэнадзерскай дывізіяй. У 1903 годзе выйшаў у адстаўку ў званні генерал-лейтэнанта.

Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі высланы ў Волагду. 1 ліпеня 1918 года арыштаваны, перавезены ў Петраград, дзе ўтрымліваўся ў доме папярэдняга зняволення. Расстраляны бальшавікамі ў Петрапаўлаўскай крэпасці разам з яшчэ трыма вялікімі князямі — сваім родным братам Георгіем Міхайлавічам і стрыечнымі — Паўлам Аляксандравічам і Дзмітрыем Канстанцінавічам. Рэабілітаваны пасмяротна 8 чэрвеня 2009 года.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Мікалай Міхайлавіч