Мікалай Міхайлавіч Бераснеў
Мікалай Міхайлавіч Бераснеў (1867, Гродна — 1910, Масква) — бактэрыёлаг, доктар біялагічных навук, загадчык супрацьчумнай лабараторыі на тэрыторыі форта «Аляксандр I» (1904—1908), дырэктар бактэрыялагічнага інстытута Маскоўскага ўніверсітэта (1908—1910).
| Мікалай Міхайлавіч Бераснеў | |
|---|---|
 | |
| Дата нараджэння | 1867 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 1910 |
| Месца смерці | |
| Род дзейнасці | батанік, выкладчык універсітэта, бактэрыёлаг, альголаг |
| Навуковая ступень | доктар медыцыны[d] |
| Альма-матар | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія правіць
Скончыў Слуцкую мужчынскую гімназію (1886). Вучыўся на медыцынскім факультэце Маскоўскага ўніверсітэта (1887—1891). Вывучаў бактэрыялогію пад кіраўніцтвам прафесара Г. Н. Габрычэўскага, якому шмат дапамагаў у стварэнні Маскоўскага бактэрыялагічнага інстытута (1895).
Абараніў доктарскую дысертацыю «Актынамікоз і яго ўзбуджальнікі»(1897). Пасля абароны быў прыват-дацэнтам Маскоўскага ўніверсітэта. Памочнік дырэктара маскоўскага бактэрыялагічнага інстытута (1895—1904). Прыняў удзел у шэрагу навуковых экспедыцый па вывучэнні чумы ў Індыі і Батумі, малярыі ў Італіі і ў Расіі. Працаваў у Бамбеі па ліквідацыі эпідэміі чумы (1900—1901).
У 1904 годзе стаў загадчыкам супрацьчумнай лабараторыі на форце «Аляксандр I» у Кранштаце, створанай на базе імператарскага Інстытута эксперыментальнай медыцыны. Бактэрыялагічная лабараторыя на форце «Аляксандр I» вырабляла супрацьчумную сываратку. Супрацоўнікі лабараторыі акрамя навуковай працы праводзілі курсы для ўрачоў з перыферыі па вывучэнні бактэрыялогіі чумы. Супрацоўнікі форта «Аляксандр I» займаліся таксама пытаннямі паходжання, цячэння і лячэння лёгачнай формы хваробы.
Бераснеў займаў пасаду дырэктара Маскоўскага бактэрыялагічнай інстытута (з 1908), з’яўляўся старшынёй аддзялення бактэрыялогіі Таварыства аматараў прыродазнаўства, антрапалогіі і этнаграфіі (з 1908), членам Пірагоўскага таварыства[1].
Навуковая дзейнасць правіць
Берасневым былі вывучаны розныя формы ўзбуджальніка чумы і асаблівасці распаўсюджвання гэтага захворвання. Ён высветліў цыкл развіцця паразіта малярыі ў целе камара і прапанаваў мадыфікацыю спосабу Раманоўскага для афарбоўкі ўзбуджальніка. Быў адным з першых, хто ўжыў хімізацыю для знішчэння лічынак малярыйных камароў; шмат разоў выязджаў у раёны эпідэмій чумы і малярыі для іх вывучэння і арганізацыі барацьбы з гэтымі захворваннямі.
Напісаў шэраг навуковых прац па бактэрыялогіі дыфтэрыі, халеры, чумы і малярыі.