Мікола Гіль
Мікола Гіль (сапр. Мікалай Сымонавіч Гілевіч; 15 чэрвеня 1936, в. Слабада, Лагойскі раён, Мінская вобласць — 14 сакавіка 2022, Мінск) — беларускі пісьменнік, журналіст, перакладчык. Брат Ніла Гілевіча.
Мікола Гіль | |
---|---|
Асабістыя звесткі | |
Імя пры нараджэнні | Мікалай Сымонавіч Гілевіч |
Дата нараджэння | 15 чэрвеня 1936 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 14 сакавіка 2022 (85 гадоў) |
Месца смерці | |
Пахаванне | |
Грамадзянства | |
Бацька | Сымон Пятровіч Гілевіч[d] |
Альма-матар |
|
Месца працы | |
Прафесійная дзейнасць | |
Род дзейнасці | перакладчык, пісьменнік, дзіцячы пісьменнік, журналіст |
Жанр | дзіцячая літаратура, біяграфія і лірычная проза[d] |
Мова твораў | беларуская |
Грамадская дзейнасць | |
Член у |
Біяграфія
правіцьНарадзіўся 15 чэрвеня 1936 года ў в. Слабада Лагойскага раёна Мінскай вобласці ў сялянскай сям’і Сымона Пятровіча і Кацярыны Міхайлаўны Гілевічаў, бацька быў старшынёй Слабодскага сельсавета. Усяго ў сям’і было васьмёра дзяцей, у т. л. Ліна, Леў (Леўка), Нінел, Іда (Ідзея), двайняты Мікалай і Святлана, Марат, Сальвір (Алесік)[1][2].
У 1959 годзе скончыў філалагічны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. Працаваў рэдактарам перадач для дзяцей на Мінскай студыі тэлебачання (1960—1961), у часопісах «Родная прырода» (1972) і «Маладосць» (1972—1977). Большая частка працоўнай біяграфіі звязана з газетай «Літаратура і мастацтва» (1961—1972, 1977—2002; у 1990—1997 гадах галоўны рэдактар выдання). У 2004—2008 гадах — галоўны рэдактар часопіса «Мастацтва».
Памёр 14 сакавіка 2022 года ў Мінску[3]. Пахаваны на могілках в. Слабада Лагойскага раёна[4].
Творчасць
правіцьЯк журналіст пачаў друкавацца ў 1952 годзе. У 1962 годзе ў часопісе «Бярозка» з’явілася яго першае апавяданне «Новенькі і кукса». Аўтар шэрагу кніг.
- Ранішнія сны (1973)
- На лясной вуліцы (1975)
- Таццянін чэрвень (1978)
- Самы галоўны чалавек (1980)
- Пётр Климук: (фотоальбом) (1981)
- Пуд жыта (1982)
- Ёсць на зямлі крыніца (1983)
- Тэлеграма з Кавалевіч (1984)
- Пасеянае — узыдзе (1985)
- Камандзіроўка ў Вішанькі (1987)
- У времени в плену: Страницы жизни Геннадия Карпенко (2001)
Перакладаў на беларускую мову творы літоўскіх, венгерскіх і шведскіх пісьменнікаў.
Сям’я
правіцьБрат — Народны паэт Беларусі Ніл Гілевіч. Сын — беларускі пісьменнік Мікола Віч (Мікалай Мікалаевіч Гілевіч).[5].
Зноскі
- ↑ «Усе сышлі, сышла эпоха. Няма Караткевіча, няма Брыля, няма Гілевіча». Жыхарка дома па вуліцы Карла Маркса, 36 згадвае пра сваіх суседзяў і іх лёсы
- ↑ Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 24 кастрычніка 2020. Праверана 12 лютага 2020.
- ↑ Памёр пісьменнік Мікола Гіль, родны брат Ніла Гілевіча
- ↑ Гаўрук — Жалязняк – Белліт (14 ліпеня 2023). Праверана 4 жніўня 2024.
- ↑ Мікола Гіль // Беларускія пісьменнікі (1917—1990) : Даведнік / Склад. А. К. Гардзіцкі; нав. рэд. А. Л. Верабей. — Мн.: Мастацкая літаратура, 1994. — С. 141—142.
Літаратура
правіцьСавік Л. С. Гілевіч Мікола// Беларускія пісьменнікі. Біябібліяграфічны слоўнік. Т. 2. Мн.: БелЭН, 1993. С. 205—208.