Міхал Ян Зянковіч

біскуп віленскі

Міхал Ян Зянковіч (1670, каля Дарагічына на Падляшшы — 23 студзеня 1762) — рэлігійны і дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага. Біскуп-суфраган жамойцкі (ад 1718), пісар вялікі літоўскі (1724—1729), біскуп віленскі (ад 1730).

Міхал Ян Зянковіч
Міхал Ян Зянковіч. Невядомы мастак, 1762.
Міхал Ян Зянковіч. Невядомы мастак, 1762.
Герб «Сястрэнец»
Герб «Сястрэнец»
біскуп віленскі
з 15 красавіка 1730
Дыяцэзія Віленскае біскупства
Папярэднік Караль Пётр Панцажынскі
Пераемнік Ігнацы Якуб Масальскі
тытулярны біскуп
з 27 чэрвеня 1718
Дыяцэзія Juliopolis[d]
дапаможны біскуп
з 27 чэрвеня 1718
Дыяцэзія Жамойская дыяцэзія
пісар вялікі духоўны літоўскі
1724 — 1729
Папярэднік Багуслаў Гасеўскі
Пераемнік Антоній Юзаф Война
Нараджэнне 1670[1][2]
Смерць 23 студзеня 1762(1762-01-23)
Род Зянковічы[d]
Веравызнанне Каталіцкая Царква[3]
Дзейнасць тытулярны біскуп, каталіцкі святар, каталіцкі біскуп
Узнагароды
ордэн Белага арла
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія правіць

Прадстаўнік шляхецкага роду Зянковічаў-Ператрускіх гербу «Сястрэнец»[4].

Доўгі час быў пробашчам у Барысаве і Лідзе. Ад 1699 года канонік віленскі, архідыякан жамойцкі. З 27 красавіка 1718 года стаў біскупам-суфраганам жамойцкім, а з 1724 — пісарам вялікім літоўскім. З 2 кастрычніка 1730 -- біскуп віленскі.

Падтрымліваў караля і вялікага князя Станіслава Ляшчынскага. У сувязі з перамогай Аўгуста Моцнага быў вымушаны з’ехаць у Прусію (1734), адкуль вярнуўся ў 1736 годзе.

Аднавіў Віленскую кафедру, фундаваў у месце касцёл Св. Іосіфа і Нікадзіма, шпіталь Св. Лазара. Дзеля павышэння ўзроўню навучання ў Віленскай духоўнай семінарыі запрасіў для яе кіравання ксяндзоў-камуністаў.

Атрымаў вышэйшую ўзнагароду Рэчы Паспалітай Ордэн Белага Арла[5].

Уваходзіў у магнацкую палітычную групоўку «Фамiлiя».

8 верасня 1750 стаў каранатарам абраза Найсвяцейшай Дзевы Марыі ў бернардзінскім касцёле Св. Міхала (Вільня)[6].

Зноскі

  1. Michał Jan Zienkowicz // NUKAT — 2002.
  2. Michał Jan Zienkowicz // MAK
  3. Catholic-Hierarchy.orgUSA: 1990. Праверана 16 кастрычніка 2020.
  4. ЭнцВКЛ 2010.
  5. Marta Męclewska, Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, Zamek Królewski, Warszawa 2008, s. 166.
  6. Андрэй Шпунт. Знак асаблівай пашаны // «Наша Вера» № 1 (7), 1999.

Літаратура правіць