Мая Міхайлаўна Плісецкая
Мая Міхайлаўна Плісецкая (руск.: Майя Михайловна Плисецкая; 20 лістапада 1925, Масква — 2 мая 2015) — савецкая і расійская артыстка балета, харэограф, пісьменнік, актрыса, народная артыстка СССР (1959), Герой Сацыялістычнай Працы, лаўрэат Ленінскай прэміі.
| Мая Міхайлаўна Плісецкая | |
|---|---|
| руск.: Майя Михайловна Плисецкая | |
 | |
| Дата нараджэння | 20 лістапада 1925[1][2][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 2 мая 2015[2][4][…] (89 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Бацька | Mikhail Plisetski[d] |
| Маці | Rachel Messerer[d] |
| Муж | Радзівон Канстанцінавіч Шчадрын і Марыс-Рудольф Эдуардавіч Ліепа |
| Прафесія | балерына, харэограф, актрыса, балетмайстар |
| Гады актыўнасці | 1943 — цяп. час |
| Прэміі | |
| Узнагароды | |
| IMDb | ID 0687334 |
| Сайт | shchedrin.de |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
БіяграфіяПравіць
Нарадзілася ў Маскве ў сям'і савецкага гаспадарчага дзеяча Міхаіла Эмануілавіча Плісецкага (нарадзіўся у Гомелі) і актрысы нямога кіно Рахілі Міхайлаўны Месерэр (нарадзілася ў Вільні). Дзядзькам яе быў балетмайстар Асаф Месерэр, братамі — балетмайстры Аляксандр і Азары Плісецкія, кузэн — тэатральны мастак Барыс Месерэр.
У 1938 годзе бацьку Маі Плісецкай расстралялі, маці выслалі ў Казахстан у Акмалінскі лагер жонак здраднікаў Радзімы. Каб дзяўчынку не забралі ў дзіцячы дом, яе ўдачарыла цётка па матчынай лініі, балерына, салістка Вялікага тэатра Суламіф Месэрэр.
Мая Плісецкая скончыла Маскоўскае харэаграфічнае вучылішча (1943). У 1943-90 з'яўлялася салісткай Вялікага тэатра ў Маскве. У 1966 годзе яна была ў ліку 25 дзеячаў культуры, якія падпісалі калектыўны ліст Л. Брэжневу супраць рэабілітацыі Сталіна.
У 1983-84 мастацкі кіраўнік балетнай трупы Рымскага опернага тэатра, у 1988-90 — «Тэатра лірыка насіяналь» (Мадрыд). Мела грамадзянства Іспаніі і Літвы, аднак апошнія гады жыла пераважна ў Германіі (разам з мужам, Радзівонам Шчадрыным).
Сцэнічная творчасцьПравіць
Для яе выканаўчага стылю характэрны шырокая палітра харэаграфічных фарбаў ад лірызму да моцных парываў, тэхнічная віртуознасць, стыхійная непасрэднасць, драматычная экспрэсія, псіхалагічная глыбіня, выразнасць рухаў. Сярод яе лепшых партый — Маша («Шчаўкунок» П. Чайкоўскага), Мірта («Жызэль» А. Адана), Адэта-Адылія («Лебядзінае возера» П. Чайкоўскага), Раймонда ў аднайменным балеце (музыка А. Глазунова) і інш. Да позняга перыяду адносяцца работы ў «Кармэн-сюіце», а таксама знакаміты сольны нумар балерыны «Паміраючы лебедзь».
М. Плісецкая паставіла балеты свайго мужа Р. Шчадрына «Ганна Карэніна», «Чайка» (1980) і «Дама з сабачкам» (1985), прычым выканала ў іх галоўныя ролі. Здымалася на тэлебачанні і ў кіно («Вайна і мір», 1966). Аўтар кнігі «Я, Мая Плісецкая» (1994). У 1994 прайшоў першы міжнародны балетны конкурс «Мая» (Санкт-Пецярбург).
Яе творчасці прысвечаны дакументальныя фільмы «Мая Плісецкая» (1964), «Балерына» (1969) і інш. Лаўрэат прэміі Г. Паўлавай (1962, Парыж).
Зноскі
- ↑ а б Плисецкая Майя Михайловна // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
- ↑ а б Maya Plisetskaya // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Maya Plisetskaya // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Bibliothèque nationale de France Majâ Mihajlovna Pliseckaâ // data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011.
- ↑ Maya Plisetskaya // Diccionario biográfico español — Real Academia de la Historia, 2011.
ЛітаратураПравіць
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 12. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0198-2 (т. 12).
СпасылкіПравіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Мая Міхайлаўна Плісецкая- Мая Міхайлаўна Плісецкая на сайце «Героі краіны»
