Новая зямля (паэма)

«Но́вая зямля́» — лірыка-эпічная паэма, напісаная Якубам Коласам у 1911—1923 гадах, першы беларускі буйны эпічны твор. За «Новай зямлёй» замацавалася назва «энцыклапедыя жыцця беларускага сялянства канца XIX — пачатку XX стагоддзяў».

Новая зямля
Форзац першага выдання паэмы
Жанр	паэма
Аўтар	Якуб Колас
Мова арыгінала	беларуская
Дата напісання	1911—1923
Дата першай публікацыі	1923
Электронная версія
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Якуб Колас пачаў пісаць твор, калі рыхтавалася сталыпінская аграрная рэформа, і яго гісторыя непасрэдна звязана з тым, як вырашалася зямельнае пытанне ў Расійскай імперыі і пазней у СССР.

Гісторыя напісання

У 1947 годзе Я. Колас успамінаў, што ў час знаходжання ў астрозе перад яго вачыма паўставалі малюнкі маленства, прыроды, з жадання іх запісаць пачалася «Новая зямля».

На працягу сакавіка-мая 1911 года, седзячы ў мінскім астрозе, Якуб Колас напісаў гумарыстычнае вершаванае апавяданне «Як дзядзька ездзіў у Вільню і што ён там бачыў». Гэта быў самастойны твор пра паездку дзядзькі Антося ў зямельны банк, яго прыгоды ў незнаёмым вялікім горадзе. Пазней на аснове апавядання былі створаны раздзелы «Па дарозе ў Вільню», «Дзядзька ў Вільні», «На Замкавай гары» (XXVII—XXIX).

У турме ж, на працягу чэрвеня-верасня 1911 года, былі напісаны раздзелы «Леснікова пасада», «Раніца ў нядзельку», «За сталом», «На першай гаспадарцы», «Пярэбары», «Каля зямлянкі», «Дзядзька-кухар», «Смерць ляснічага» (I—VIII). Часткова быў напісаны «Дарэктар» (XIV). Дзевяць раздзелаў былі напісаны ў 1921 годзе, сярод іх — «Падгляд пчол», «Панская пацеха», «Вялікдзень».

Аўтограф «Новай зямлі»

Былі перыяды, калі твор зусім не пісаўся, а часам праца ішла даволі інтэнсіўна, напрыклад, многа працы было над паэмай падчас знаходжання на Куршчыне, а завершана яна была ў Мінску.

Паэма была скончана 5 студзеня 1923 года і ўпершыню апублікавана асобным выданнем у тым жа годзе выдавецтвам БКВТ «Савецкая Беларусь».

Пазней «Новая зямля» друкавалася ў газеце «Народ», урыўкі друкавала «Наша ніва».

Аўтабіяграфічнасць

Ласток — колішняя леснічоўка, цяпер — мемарыяльная сядзіба Якуба Коласа

Першаасновай твору стала жыццё бацькоў Якуба Коласа, а таксама астатніх членаў сям’і, сваякоў і знаёмых. Як і ў рамане «На ростанях», многія героі паказаны пад сапраўднымі прозвішчамі сваіх прататыпаў, а тапаніміка твора захавала назвы сапраўдных месцаў: мястэчак, гарадоў, рэк і г. д. Аднак назву Лесніковай пасады паэт змяніў — у паэме яна названа Парэчча, а сапраўды звалася Ласток.

Гісторыя з пакупкай зямлі, якая з’яўляецца галоўнай сюжэтнай лініяй у паэме, адбылася з бацькам і дзядзькам паэта, але ў жыцці яна мела некаторыя адрозненні, так, зямля ўсё ж такі была куплена, хоць і давялося за яе заплаціць двойчы, бо першая вусная дамова была аднабакова скасавана прадаўцом.

Прататыпамі галоўных герояў з’яўляюцца бацькі паэта: Міхаіл Казіміравіч і Ганна Юр’еўна і яго дзядзька Антось. Сам аўтар уклаў свае рысы ў вобраз Кастуся, аднаго з сыноў Міхала.

Сюжэт

Паэма распавядае пра побыт сям’і працоўнага беларуса Міхала, пра яго вольналюбівыя мары і імкненні. Паэма складаецца з 30 частак.

Пасля ўсхваляванага лірычнага запеву ў частцы I паэт абмалёўвае святочную летнюю раніцу ў хаце лесніка Міхала. Галоўны герой апавядае пра тое, што ў нейкім далёкім невядомым Заблонні прадаецца ўрадлівая зямля, якая магла б прынесці выратаванне ад цяжкай долі, ад паднявольнай лесніковай службы. Было прынята рашэнне «сваім вокам» паглядзець тое Заблонне…

І тут аўтар робіць экскурс у мінулае героя (раздзелы IV—XXV). Гэтыя раздзелы можна раздзяліць на дзве «галіны». Першая распавядае пра цяжкі лёс Міхала, пра яго перажыванні, пра пагардлівыя адносіны паноў да яго. Урэшце, пра тое, як Міхал надумаў «купіць зямлю, прыдбаць свой кут, каб з панскіх выпутацца пут». Другая апісвае побыт сям’і Міхала ва ўсёй разнастайнасці яго праяў.

Расповяд пра мінулае герояў займае асноўнае месца ў паэме. Толькі раздзел «Агляд зямлі» (XXVI) вяртае чытача да гутаркі за сталом. Пасля гэтага адбылося Антосева падарожжа ў Вільню.

Калі ўжо адбыліся першыя захады, браты паглядзелі зямлю, Дзядзька Антось настойліва ўзяўся за афармленне неабходных спраў у зямельным банку, Міхал цяжка захварэў. Здарылася гэта зусім неспадзявана.

Праз некаторы час Міхал памёр, так і не здзейсніўшы сваю мару.

Героі

Міхал

Бацька Я. Коласа — прататып Міхала

Міхал — галоўны герой паэмы. Працуючы лесніком у бязмежных уладаннях князя Радзівіла, ён вымушаны нізка схіляць галаву перад панамі, рабіць усё, што загадаюць. Міхал быў старанным выканаўцай панскай волі. Аднак на кожным кроку ён чуў знявагі, бачыў пагардлівыя адносіны да сябе. Усё гэта выклікала ў яго душы гарачы пратэст. На працягу часу абурэнне Міхала расло, перажыванні ўсё паглыбляліся. Невялікі спадчынны надзел зямлі не дазваляў пракарміць сям’ю і таму жаданне купіць зямлю стала для яго самай вялікай марай. Міхал — яскравы наватарскі вобраз-тып беларуса, які нясе ў сабе лепшыя рысы нацыянальнага характару — працавітасць, прагу свабоды і справядлівасці, высакародства, высокую духоўнасць, цярплівасць, дабрыню і пачуццё чалавечай годнасці, жаданне жыць у згодзе з суседзямі, дапамагаць бліжняму.

Больш за ўсё Міхал хацеў сам быць гаспадаром свайго лёсу. У яго дастаткова рашучасці, каб змагацца за дасягненне пастаўленай мэты. Такая далёкая, такая жаданая зямля прыдавала Міхалу сілы пераносіць усе нягоды. Але ён так і не дачакаўся той жаданай волі.

Ганна

Ганна — жонка Міхала, тыповы прыклад гаспадарлівай беларускай сялянкі, цяглівай працаўніцы, клапатлівай маці. Хоць яна і не пярэчыла мужу, але і не надта верыла, што ён сапраўды здолее такім шляхам атрымаць незалежнасць ад панскай улады. У яе словах выяўляюцца такія рысы, як назіральнасць, разважлівасць, дальнабачнасць, уменне зразумець абставіны і даць ім цвярозую адзнаку.

Антось

Дзядзька Антось — брат Міхала і верны яго памочнік ва ўсіх справах. Ён дзяліў з сям’ёй лесніка ўсе радасці і тыя нягоды, якіх так многа выпадала на іх долю.

Характар Антося і яго найлепшыя чалавечыя якасці найбольш поўна раскрываюцца ў працы. У адносінах да ўсяго, за што б ён не браўся, выяўляюцца такія рысы, як дбайнасць і акуратнасць, майстэрства і настойлівасць, працавітасць і цярплівасць. Усюды ў яго ўзорны лад і парадак.

Чытач можа ўявіць і знешні выгляд дзядзькі: яго невысокі рост, каржакаватую фігуру, зухаўскія вусы, кароткі і таўсматы нос. Захапляюць дабрата, спагадлівасць Антося, яго клапатлівыя адносіны да дзяцей Міхала і Ганны, уменне ладзіць з імі, быць ім дарадцам, суддзёю, выхавальнікам, сябрам, апекуном. Дзядзька, як ніхто, умеў прыносіць ім радасць.

Праблематыка паэмы

Асноўнай мэтай аўтара з’яўляецца паказаць адносіны «чалавек-зямля», ён апісвае дадзеную тэму на розных узроўнях: гаспадарчыя адносіны селяніна да зямлі, зямля як гарант годнасці чалавека, як доказ яго самастойнасці, свабоды, упэўненасці ў будучыні. Як і ў іншых сваіх творах, напрыклад, у рамане «На ростанях», Якуб Колас ідзе ад прыватнага да агульнага, паказваючы праз адносіны адной сям’і да ўласнага кавалка зямлі адносіны ўсяго народу да сваёй краіны, да Бацькаўшчыны.

Важнай тэмай з’яўляецца таксама адлюстраванне сямейных зносін у вялікай традыцыйнай сям’і. Аўтар паказвае нам яе склад такімі радкамі:

Чатыры хлопцы, тры дзяўчаці Ды бацька з дзядзькам, трэцця маці

Чытач можа пабачыць адносіны паміж мужам і жонкай, братэрскія зносіны двух мужчын, можна ўбачыць, як кожнае важнае пытанне вырашаецца не дэспатычна, воляй гаспадара, а калегіяльна, сямейнай радай. Гэта тычыцца пытання продажу зямельнага надзелу, выхавання і адукацыі дзяцей і г. д. Добра паказаны ў паэме моманты размеркавання адказнасці і абавязкаў паміж жанчынай/мужчынамі, дзецьмі/дарослымі. Паказваючы рэдкія канфлікты ў сям’і Міхала, аўтар не толькі дае карціну міжасабовых адносін членаў сям’і, але і дапамагае чытачу адчуць усе грані побыту герояў, робіць іх свет аб’ёмным і поўным.

Між іншымі пытаннямі Якуб Колас кранае тэму сялянскага п’янства, распавядае пра народныя звычаі, апісвае свецкія і рэлігійныя святы, сельскагаспадарчыя «тэхналогіі» і многае іншае. Падрабязнасць і ўвага да кожнай этнаграфічнай дэталі робіць герояў жывымі, дае нам поўны агляд сялянскага жыцця тых часоў.

Народны побыт у паэме

У «Новай зямлі» паказваецца жыццё беларускага сялянства канца ХІХ стагоддзя. Сям’я, апісаная ў творы, — Міхал, яго брат Антось, жонка Міхала Ганна, дзеці — самая звычайная сялянская. Усе яны выключна працалюбівыя, і хоць знешнія абставіны іх жыцця часта неспрыяльныя (пярэбары з месца на месца па загадзе начальства, неўрадлівая зямля, пажар), але праца заўсёды давала плён, і гэта ўнушала аптымізм, упэўненасць у сабе.

Укладзеная праца («Само не зваліцца нам з неба») зрабіла ўрэшце гаспадарку даволі заможнай. І ўсё ж яна не належала сям’і, а знаходзілася ў яе часовым уладаранні. Між тым перад вачыма Міхала — гордага, свабодалюбівага чалавека — былі прыклады жыцця сціплага, але вольнага дзякуючы ўласнай зямлі. Пры гэтым сядзіба шляхціца, а тым больш пана, служыла прыкладам у акуратнасці, знешнім афармленні, вядзенні гаспадаркі. Паэма прысвечана ўсё ж апісанню не панскай культуры, а сялянскай. Якубу Колас паэтычна апісвае не толькі працу, але і хатні побыт сям’і.

Сюжэт паэмы разгортваецца з улікам гадавога кола дзён. Асаблівасцю каляндарных свят была іх знітаванасць і са святамі сямейнымі. Так, Мядовы Спас, акрамя рэлігійнага, меў важнае сямейнае значэнне: на новы мёд, што выкачвалі з вуллёў прама пры гасцях, запрашалі кумоў — хросных бацькоў і матак сваіх дзяцей. Кумы мелі магчымасць пабачыць хрэснікаў, прыносілі ім падарункі, а самі атрымлівалі мёд і плады новага ўраджаю. Як і да любога свята, да гэтага старанна рыхтаваліся — мыліся, прыбіраліся, упрыгожвалі дом. Ушаноўвалі і святых, а разам з імі — простых людзей, родзічаў. Знешне свята — не толькі смачная ежа, пітво, песні, танцы, весялосць (усё апісвае Якуб Колас падрабязна), але і магчымасць выявіць свае мастацкія здольнасці: прыбраць — у кожную пару года па-рознаму — хату і сядзібу. Асабліва ж важным святам быў Вялікдзень.

Паказчыкам культуры чалавека, сям’і, народа з’яўляецца і кулінарыя. Разнастайнасць вызначала святочны, ды нават і паўсядзённы стол. У паэме падрабязна расказваецца пра гэту сферу сялянскага побыту: як сядзелі, як трымаліся за сталом. А елі ў звычайны дзень мачанку, грэцкія аладкі, верашчаку, «тварог, запраўлены смятанай». Ежа давала энергію для працы, больш багатая яна была ў святы. На Масленіцу абавязкова пякліся пераважна аладкі, бліны — сімвалы веснавога сонца; як адзін з самых прыемных успамінаў маленства Якуб Колас апісвае гэты працэс.

Жывучы на ўлонні прыроды, дзеці маглі назіраць шматлікіх звяроў з іх адметнымі павадкамі, напрыклад, лася, якога лічылі ў лесе галоўным, ваўкоў, зайцоў, куніц «і многа ўсякае драбніцы». З замілаванасцю апісвае аўтар заняткі дзяцей: рыбалка з дзедам ці з дзядзькам Антосем, паходы ў грыбы, ягады; лоўля куніц, тхароў, а зімою — лыжы, санкі, коўзанне па замерзлай рацэ, паляванне.

Зусім не менш часу займала інтэлектуальная праца: дзяцей лесніка спачатку вучыў «дарэктар» — такі ж хлопчык, толькі ён ужо скончыў школу, ды і сам Міхал, а таксама падручнікі таго часу, скажам, «начаткі», якія знаёмілі дзяцей з асноўнымі гісторыямі з Бібліі, а значыць з асновамі чалавечай культуры. Важнае значэнне ў згуртаванні сям’і, у выхаванні дзяцей, іх інтэлектуальным развіцці мелі сумесныя гутаркі вечарамі, пасля заканчэння цяжкага працоўнага дня.

Малюнкі прыроды

Прырода ў паэме — гэта і фон дзеяння, і аб’ект захаплення герояў і аўтара. Прыроду Якуб Колас успрымаў як непрачытаную кнігу, як таямніцу, вечную загадку, якую пастаянна імкнуцца разгадаць героі твора. А ў той жа час прырода непасрэдна ўплецена ў чалавечае існаванне, з’яўляецца арэнай дзейнасці людзей. Прырода ў творы — і гэта найважнейшая яго асаблівасць — набывае як бы характар роднага дома, робіцца ўтульнай і абжытай.

Асабліва падрабязна і з замілаваннем Якуб Колас апісвае лес — ён вырас у лесе, на ўсё жыццё яго палюбіў і, як ніхто з беларускіх пісьменнікаў, паэтычна адлюстраваў. Параўнанні выкарыстоўвае паэт для характарыстыкі лясных дрэў: елкі падобныя да крыжоў, а дубы — як вежы ці вартаўнікі, вербы — старэнькія кабеткі, маладая грушка — з тонкім станам дзяўчына. Лес, крыніца, луг, поле — Якуб Колас апісвае, быццам малюе. Але знешняя прыгажосць — як бы адзін бок іх паэтычнасці. Ёсць і другі, дзе яны чаруюць і даюць пачатак казкам, прывідам, страхам.

Аўтар не адступае ад сваёй любві да маляўнічых пейзажных замалёвак, паганскіх поглядаў на прыродныя з’явы. Навальніцу і мароз ён надзяляе душой, сонца выводзіць у вобразе багіні, якая «стрэлы-косы раскідае». Прырода ў Якуба Коласа — гэта частка Радзімы. Праз захапленне роднымі краявідамі чалавек выяўляе свае патрыятычныя пачуцці. Аўтар выступае за гарманічнае суіснаванне чалавека і прыроды, без вызначэння між імі галоўнага.

Структура твора

І. Леснікова пасада

II. Раніца ў нядзельку

III. За сталом

ІV. На першай гаспадарцы

V. Пярэбары

VІ. Каля зямлянкі

VII. Дзядзька-кухар

VIII. Смерць ляснічага

IX. Новы ляснічы

Х. На панскай службе

XІ. Дзедаў човен

XII. Сесія

XII. Падгляд пчол

XІV. Дарэктар

ХV. «Начаткі»

ХVІ. Вечарамі

ХVII. Воўк

ХVIII. Зіма ў Парэччы

XІX. На рэчцы

XX. Каляды

XXІ. Таемныя гукі

XXII. На глушцовых токах

XXIII. Панская пацеха

XXІV. Вялікдзень

XXV. Летнім часам

XXVІ. Агляд зямлі

XXVII. Па дарозе ў Вільню

XXVIII. Дзядзька ў Вільні

XXІX. На замкавай гары

XXX. Смерць Міхала

Значэнне паэмы

Беларускія вучоныя-літаратуразнаўцы, крытыкі, паэты і празаікі аднадушна вельмі высока ацанілі твор. Шэдэўр айчыннай літаратуры, цар-звон беларускай паэзіі, ліра-эпічная паэма, першы беларускі раман у вершах, адысея беларускай літаратуры, беларускі нацыянальны эпас і г. д. Цяжка нават пералічыць тыя ўзнёслыя азначэнні, якія атрымала «Новая зямля». М. Мушынскі назваў паэму эпахальнай з’явай не толькі ў гісторыі нацыянальнага ліра-эпасу, але і ў гісторыі духоўнай культуры беларускага народа. Аб’ёмнае літаратуразнаўчае даследаванне паэмы К. Чорным згарэла ў першыя дні вайны.

Якуб Колас змог тое, што раней беларускім пісьменнікам не надта ўдавалася — гаворачы выключна пра сваё, выказаць агульначалавечае. Паказваючы побыт, штодзённыя справы, ён здолеў напоўніць гэтыя рэальныя моманты творчай паэтыкай і маляўнічасцю. У 1948 годзе ў лісце да галоўнага рэдактара выдавецтва «Советский писатель» П. І. Чагіна ён пісаў: «Лічу, што славянскімі народамі будзе з цікавасцю прачытана гэта паэма. Яна — асноўная паэма ва ўсёй маёй паэтычнай творчасці».

Раіса Баравікова назвала твор «паэмай на ўсе стагоддзі». М. В. Ісакоўскі, адзін з перакладчыкаў паэмы на рускую мову, называў яе самым любімым творам, яго захаплялі «першародная чароўнасць і зямная плоць верша Коласа і яго тонкая паэтычнасць».

Паэма перакладалася на рускую, украінскую і польскую мовы. У 1952 годзе беларуская дыяспара Германіі выдала «Новую зямлю» ў Мюнхене тарашкевіцай. У перакладзе У. Шатона паэма выйшла на лацінскай мове.

Уплыў на культуру

У 1980 годзе Юрый Семяняка напісаў аднайменную оперу на лібрэта А. Петрашкевіча. Яна была пастаўлена ў Беларускім тэатры оперы і балета ў 1982 годзе.

У 1982 годзе паводле паэмы Якуба Коласа мінскай студыяй «Тэлефільм» пры Дзяржтэлерадыё БССР зняты тэлевізійны фільм «Новая зямля», ролі ў якім выканалі Таццяна Мархель, Яўген Шыпіла і Анатоль Жук.

Выданні паэмы афармлялі многія вядомыя мастакі. Сярод іх А. Ахола-Вало, Г. Г. Паплаўскі, А. Кашкурэвіч. Выданне з ілюстрацыямі Г. Паплаўскага атрымала дыплом «Найпрыгажэйшая кніга свету» на конкурсе ў Лейпцыгу ў 1968 за афармленне кнігі. Да выдання 2002 года ілюстрацыі намаляваў В. П. Шаранговіч. Паводле паэмы Юры Герасіменка-Жызнеўскі стварыў серыю станковых работ.

Літаратура

• Жыгоцкі, М. Жамчужына беларускай паэзіі // Побач з Коласам / Мікола Жыгоцкі; навук. рэд. В. П. Жураўлёў. — Мінск : Беларуская навука, 1996. — С. 22—26.
• Казбярук, У. М. Паэма Якуба Коласа «Новая зямля» : у святле славянскіх традыцый / У. М. Казбярук; рэд. І. Я. Навуменка. — Мінск : Навука і тэхніка, 1979. — 112 с.
• Лойка, А. «Новая зямля» Якуба Коласа : вытокі, веліч, хараство / Алег Лойка. — Мінск : Выд-ва Міністэрства вышэйшай, сярэдняй спецыяльнай і прафесіянальнай адукацыі БССР, 1961. — 156 с.
• Максімовіч, В. А. Касмічны лад паэмы Якуба Коласа "Новая зямля // Беларуская літаратура першай трэці XX стагоддзя : вучэбны дапаможнік для студэнтаў філалагічных спецыяльнасцей ВНУ / В. А. Максімовіч. — Мінск : Беларуская навука, 2006. — С. 233—273.
• Міцкевіч, Д. Думкі пра «Новую зямлю» // Любіць і помніць : успамінае сын Якуба Коласа / Даніла Міцкевіч; уклад. В. Д. Міцкевіч; навук. рэд. Г. В. Кісялёў. — Мінск : Полымя, 2000. — С. 205—218.
• Мушынскі, М. Ад задумы да здзяйснення : творчая гісторыя «Новай зямля» і «Сымона-музыкі» / Міхась Мушынскі. — Мінск : Навука і тэхніка, 1965. — 143 с.
• Мушынскі, М. Невычэрпнасць класікі. «Новая зямля», яе сучасная інтэрпрэтацыя, узровень мастацкай дасканаласці перакладу на рускую мову // Мае каласавіны : з вопыту вывучэння літаратурнай і грамадска-культурнай дзейнасці Якуба Коласа / Міхась Мушынскі; навук. рэд. М. А. Тычына; НАН Беларусі, Ін-т мовы і літаратуры імя Я. Коласа і Я. Купалы. — Мінск : Беларуская навука, 2010. — 386 с.
• Навуменка, І. Паэтызацыя працы ў «Новай зямлі» / І. Навуменка // Вялікі пясняр беларускага народа : зборнік артыкулаў аб жыцці і дзейнасці Якуба Коласа / склад. І. Жыдовіч, Д. Міцкевіч; рэдкал.: П. Броўка (гал. рэд.) [і інш.]. — Мінск : Выдавецтва АН БССР, 1959. — С. 111—126.
• Навуменка, І. Я. Якуб Колас : духоўны воблік героя / І. Я. Навуменка; афармл. Э. Э. Жакевіча. — 2-е выд., дап. і перапрац. — Мінск : Выдавецтва БДУ, 1981. — 240 с.
• Праневіч Г. М. Генетычныя асновы вобразнасці : «Новая зямля» Я. Коласа і «Слова аб палку Ігаравым» / Г. М. Праневіч // З глыбінь народных / рэдкал.: А. А. Лойка (гал. рэд.) [і інш.]. — Мінск : Выдавецтва БДУ імя У. І. Леніна, 1982. — С. 29—40.
• Пшыркоў, Ю. С. Народная эпапея // Летапісец свайго народа : жыццёвы і творчы шлях Якуба Коласа / Ю. С. Пшыркоў. — Мінск : Навука і тэхніка, 1982. — С. 94—169.
• Пшыркоў, Ю. С. Эпас рэвалюцыі : паэмы Я. Коласа «Новая зямля» і «Сымон-музыка», трылогія «На ростанях» / Ю. С. Пшыркоў. — Мінск : Вышэйшая школа, 1975. — 240 с.
• Тамашова, Л. Ф. Вывучэнне паэмы Якуба Коласа «Новая зямля» ў школе / Л. Ф. Тамашова. — 2-е выд. — Мінск : Народная асвета, 1974. — 96 с.
• Фіглоўская, Л. І. «Новая зямля» і «Сымон-музыка» — класічныя творы беларускай літаратуры // Творчасць Якуба Коласа / Л. І. Фіглоўская. — Мінск : Выдавецтва АН БССР, 1959. — С. 131—184.
• Хвясюк, І. А. Праблема зямлі і волі ў паэме «Новая зямля» Я. Коласа : IX клас / І. А. Хвясюк // Беларуская мова і літаратура. Серыя «У дапамогу педагогу». — 2011. — № 4. — С. 3—9.
• Шаладонава, Ж. С. Фарбы быту і быцця ў паэме Якуба Коласа «Новая зямля» / Ж. С. Шаладонава. — Мінск : Беларуская навука, 2001. — 104 с.
• Шамякіна, Т. І. Якуб Колас // Беларуская літаратура: вучэб. дапам. для 9-га кл. устаноў агул. сярэд. адукацыі з беларус. і рус. мовамі навучання / пад рэд. В. П. Рагойшы. — Мінск: Нац. ін-т адукацыі, 2011. — 320 с.
• Якуб Колас : жыццё і творчасць : матэрыялы да выстаўкі ў школе / склад. І. С. Курбека, М. У. Базарэвіч. — Мінск : Народная асвета, 1967. — 57 с. — (Альбом-выстаўка ў школе).

Спасылкі

• Альгерд Бахарэвіч. Якуб Колас. Новая зямля
• ЭСХАТАЛАГІЧНЫЯ МАТЫВЫ Ў ПАЭЗІІ ЯКУБА КОЛАСА
• Сямён Пятровіч Герус (1925—1998, Мінск). «Якуб Колас. Новая зямля». Літаграфія. 80х60 см.
• Аўтографы правак Я. Коласа да перакладаў «Новай зямлі»
• Ілюстрацыя да паэмы Якуба Коласа «Новая зямля» Г. Г. Паплаўскі. Афорт. 1967.
• Водгукі пра «Новую зямлю» ад вядомых людзей Архівавана 6 сакавіка 2016.