Нямецкі рамантызм

Нямецкі рамантызм — дамінантны кірунак у філасофіі, мастацтве і культуры нямецкамоўных краін канца XVIII — пачатку XIX стагоддзяў.

Каспар Давід Фрыдрых, (1774–1840)
Узыход месяцу над морам, 1822, 55x71 см

Раннія нямецкія рамантыкі мерыліся сінтэзаваць новы адменнік культуры, філасофіі і навукі, азіраючыся на Сярэднявечча як на больш простую мадэль узаемадзеяння культуры і чалавека. Тым не менш, з цягам часу раннія рамантыкі ўсё больш усведамлялі кволасць таго адзінства, якога яны шукалі[1]. Познія ж нямецкія рамантыкі адзначалі больш моцны ўплыў штодзённай рэчаіснасці на з першага погляду ірацыянальныя і звышнатурльныя праекцыі розуму паэтычнага творцы. У прыватнасці, нямецкі паэт Генрых Гейнэ крытыкаваў ранніх рамантыкаў за разгляданне Сярэднявечча ў якасці мадэлі адзінства паміж мастацтвам і грамадствам[1].

Выбітныя асобы нямецкага рамантызму правіць

 
Морыц Даніэль Опенгейм — Генрых Гейнэ, 1831, Гамбург
 
Іозеф фон Айхендорф

Ключавыя постаці нямецкага рамантызму:

Літаратары і філосафы

 
Рыхард Вагнер, 1860

Кампазітары

Артысты

Зноскі

  1. а б German literature (англ.). Encyclopædia Britannica. Праверана 9 мая 2011.

Гл. таксама правіць

Спасылкі правіць