Нізі́нныя лугі́[1] — лугі, якія развіваюцца ва ўмовах блізкага ад паверхні ўзроўню грунтавых водаў.

Размешчаны ў паніжаных участках рэльефу і часта мяжуюць з нізіннымі балотамі ў далінах рэк і ручаёў. Глебы нізінных лугоў дзярновыя і дзярнова-падзолістыя забалочаныя, багатыя на арганічныя рэчывы. Травастоі злакавыя, асаковыя (вострыца дзірваністая, метлюжок балотны, пажарніца, казялец паўзучы, чарот лясны, асокі і інш.). У раслінным покрыве пераважаюць расліны мезафіты і гіграфіты. Развіта покрыва з зялёных імхоў[1].

Нізінныя лугі маюць малую прадукцыйнасць, і сена з іх атрымліваецца нізкай якасці[1].

Зноскі

Літаратура

правіць
  • Нізі́нныя лугі́ // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 537. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.
  • Низинные луга // Словарь ботанических терминов. / Под общей редакцией д.б.н. И. А. Дудки. — Киев: Наукова Думка, 1984. (руск.)
  • Низинные луга // Экологический энциклопедический словарь. — Кишинёв: Главная редакция Молдавской советской энциклопедии, 1989. (руск.)

Спасылкі

правіць