Нікало Паганіні
Нікало Паганіні (італ.: Niccolò Paganini; 27 кастрычніка 1782, Генуя, Генуэзская рэспубліка — 27 мая 1840, Ніца, Сардзінскае каралеўства) — італьянскі скрыпач і гітарыст-віртуоз, кампазітар. Адна з найбольш яскравых асоб музычнай гісторыі XVIII—XIX ст. Прызнаны геній сусветнага музычнага мастацтва.
| Нікало Паганіні Niccolò Paganini | |
|---|---|
 | |
| Асноўная інфармацыя | |
| Дата нараджэння | 27 кастрычніка 1782[1][2][3] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 27 мая 1840[1][2][3] (57 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Краіна | |
| Музычная дзейнасць | |
| Прафесіі | кампазітар класічнай музыкі, скрыпач, віртуоз, віяліст, гітарыст, кампазітар |
| Інструменты | скрыпка, альт і гітара |
| Жанры | акадэмічная музыка |
| Узнагароды |
 |
| Аўтограф |
 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
БіяграфіяПравіць
Першае публічнае выступленне адбылося ў 11 гадоў, а першае канцэртнае турнэ — у 15 гадоў. Даў сотні канцэртаў у буйнейшых гарадах Еўропы. Яго ігра на скрыпцы вызначалася надзвычайнай лёгкасцю, віртуознасцю. Творчая дзейнасць Нікало Паганіні была перарвана ў 1834 ў сувязі з пагаршэннем стану яго здароўя і шэрагам публічных скандалаў. Фантастычная віртуознасць, дэманічнае аблічча, вулканічны тэмперамент парадзілі легенды вакол яго імя. Заклаў асновы сучаснай скрыпічнай выканальніцкай тэхнікі. З-за надзвычайнага майстэрства ігры на скрыпцы многія сучаснікі лічылі, што Паганіні валодае нейкай недасягальнай для іншых таямніцай ці нават што ён прадаў душу д’яблу. Яго творчасць аказала надзвычай моцны ўплыў на развіццё скрыпічнага мастацтва ўсіх наступных эпох.
Уласныя творы Нікало Паганіні маюць мноства вельмі складаных пасажаў, што сведчыць пра багацце тэхнічных прыёмаў. Адметная рыса яго твораў — гарманічнае спалучэнне высокай тэхнікі з творчай вынаходлівасцю і лагічнасцю канструкцыі. Яго музыка была класічнай па форме, але мела шмат рыс рамантызму.
Дзіўная калекцыя скрыпак ПаганініПравіць
Віртуоз добра разбіраўся ў музычных інструментах. Ён меў калекцыю скрыпак старажытных майстроў Італіі, сярод якіх былі творы Амаці, Гварнеры, Антоніа Страдзівары, Карла Бергонці. Асобна выдзяляў Паганіні скрыпку работы Гварнеры, якую па завяшчанні атрымаў родны горад музыканта — Генуя. Славуты інструмент нехта трапна назваў «Удава Паганіні». Па завяшчанні музыканта «Удава Паганіні» перададзена ва ўласнасць горада Генуя.
Зноскі
- ↑ а б Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
- ↑ а б в г Г. Риман Паганини // Музыкальный словарь: Перевод с 5-го немецкого издания / под ред. Ю. Д. Энгель — М.: Музыкальное издательство П. И. Юргенсона, 1901. — Т. 3. — С. 980–981.
- ↑ а б Archivio Storico Ricordi — 1808. Праверана 3 снежня 2020.
- ↑ а б Паганини Никколо // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
- ↑ а б group of authors Paganini, Nicolo // Encyclopædia Britannica: a dictionary of arts, sciences, literature and general information / H. Chisholm — 11 — New York, Cambridge, England: University Press, 1911. — Vol. 20. — P. 449.
- ↑ http://www.cimiterodellavilletta.parma.it/villetta/scheda.asp?idItem=14390 Праверана 2020.
ЛітаратураПравіць
- Культуралогія: Энцыклапедычны даведнік / Уклад. Э. Дубянецкі. — Мн.: БелЭн, 2003. ISBN 985-11-0277-6
СпасылкіПравіць
- Нікало Паганіні: Ноты твораў на International Music Score Library Project
- Сайт, прысвечаны Нікало Паганіні Архівавана 18 студзеня 2015. (італ.)