Павел Нічыпаравіч Гаўрыленка
Павел Нічыпаравіч Гаўрыленка (28 лютага 1902, в. Касцюкоўка, Гомельскі раён — 4 лютага 1961) — беларускі жывапісец[1].
Павел Нічыпаравіч Гаўрыленка | |
---|---|
Дата нараджэння | 28 лютага 1902 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 4 лютага 1961 (58 гадоў) |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | мастак, палітык |
Жанр | тэматычная карціна, партрэт, пейзаж |
Вучоба | |
Мастацкі кірунак | рэалізм |
Уплыў | Міхаіл Георгіевіч Эндэ і Фёдар Адольфавіч Фогт |
Член у | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Біяграфія
правіцьСкончыў Віцебскі мастацкі тэхнікум, дзе вучыўся ў В. Руцая, М. Эндэ, Ф. Фогта, у 1930 годзе. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. Адзін з арганізатараў моладзевага аб’яднання Асацыяцыі мастакоў рэвалюцыі ў Віцебску (1928—1930)[1].
У 1933—1936 гадах старшыня аргкамітэта, у 1956—1961 гадах старшыня Саюза мастакоў БССР[1].
Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР у 1951—1955 гадах[1].
Творчасць
правіцьАўтар твораў пра гісторыка-рэвалюцыйныя падзеі, працоўныя будні горада і вёскі, подзвігах беларускіх партызан, а таксама партрэтаў і пейзажаў («Калгасная брыгада», 1931; «Прарыў нямецкай абароны», 1942; «Партрэт хлопчыка-партызана», 1943; «Партызаны ў Палессі», 1944; «На партызанскім аэрадроме», 1950; «Ідзе эшалон», 1957; «Вясна», 1958; «На рыштаваннях», 1960)[1].
Памяць
правіцьУ 2002 годзе Белпошта быў выпусціла памятны канверт да 100-годдзя Паўла Гаўрыленкі — яго партрэт на фоне майстэрні. Аўтар канверта — мастак А. Федзін. Тыраж — 100 000 асобнікаў.
Зноскі
Літаратура
правіць- А. В. Аладава П. Н. Гаўрыленка. — Мн., 1963.
- Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі: У 5-і т. Т. 2. Габой — Карціна / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1985. — 751 с. — 9500 экз.