Павел Сямёнавіч Хоміч

Павел Сямёнавіч Хоміч (17 кастрычніка 1893, Ваўкавыск, Гродзенская губерня, Расійская імперыя — 10 сакавіка 1942, Ленінград, СССР) — рымска-каталіцкі святар, рэлігійны і грамадскі дзеяч, удзельнік беларускага хрысціянскага руху XX стагоддзя, душпастыр.

Павел Сямёнавіч Хоміч
4-ы Апостальскі адміністратар Ленінграда 1941 — 10 верасня 1942
Царква	Рымска-каталіцкая царква
Папярэднік	Мішэль Фларан
Пераемнік	пасада скасавана
Дзейнасць	каталіцкі святар
Нараджэнне	17 кастрычніка 1893(1893-10-17) Ваўкавыск, Ваўкавыскі павет, Гродзенская губерня, Літоўскае генерал-губернатарства, Расійская імперыя
Смерць	10 верасня 1942(1942-09-10) (48 гадоў) Ленінград, РСФСР, СССР

Біяграфія

Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Бацька, Сямён Фларыянавіч, быў праваслаўным, працаваў служачым у павятовым казначэйстве. Маці, Марыяна Людвікаўна, была каталічкай. У дзяцінстве быў ахрышчаны ў праваслаўе, аднак пасля кастрычніцкага маніфесту 22 кастрычніка 1905 года прыняў каталіцкае веравызнанне. Верагодна, яго продкі па бацьку былі уніятамі.

У 1907—10 гадах вучыўся ў Ваўкавыскім гарадскім чатырохкласным вучылішчы. Скончыў Магілеўскую духоўную каталіцкую семінарыю і Мітрапалітальную духоўную акадэмію ў Петраградзе. У час вучобы наведваў культурна-асветны гурток беларускіх студэнтаў-клерыкаў.

У 1916 годзе быў пасвечаны ў святары. У 1918 годзе магілёўскі архібіскуп Эдвард Роп прызначыў Паўла Хоміча вікарыем на станцыі Вырыцы Царскасельскай чыгункі. Пазней выконваў святарскія абавязкі на Пскоўшчыне. У пачатку 1920-х гадоў — пробашч парафіі Святой Кацярыны ў Ленінградзе. У чэрвені 1923 года стаў пробашчам парафіі Святога Казіміра.

Арыштаваны 2 чэрвеня 1926 года. Прыгавораны да 10 гадоў лагераў. Адпраўлены на Салаўкі, дзе заставаўся да ліпеня 1933 года. З 21 ліпеня 1932 да 25 красавіка 1933 года знаходзіўся ў турме АДПУ у Ленінградзе («на Шпалерцы»). Падчас допытаў ад яго патрабавалі адмовіцца ад духоўнага сану. Псіхічна хворы, быў адпраўлены на лесапавал у Карэлію. З 28 чэрвеня 1938 года жыў у ваколіцах Кастрамы. У 1939 годзе нелегальна вярнуўся ў Ленінград.

Пасля пачатку Вялікай Айчыннай вайны ў 1941—1942 гадах выконваў абавязкі Апостальскага Адміністратара Ленінграда. Быў адзіным святаром у блакадным горадзе. 1 сакавіка 1942 года быў прыгавораны Ваенным трыбуналам да расстрэлу па абвінавачванню ў арганізацыі падпольных набажэнстваў і антысавецкай агітацыі. Расстраляны 10 сакавіка 1942 года ў Ленінградзе.

У 2003 годзе распачаўся афіцыйны працэс беатыфікацыі святара ў ліку свяшчэннамучаніка.

Літаратура

• Беларускія рэлігійныя дзеячы XX ст.: Жыццярысы, мартыралогія, успаміны / аўтар-укладальнік: Ю. Гарбінскі. — Менск-Мюнхен: Беларускі кнігазбор, 1999. — ISBN 985-6318-65-3
• Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). Т. 2 / Укладальнік Л. У. Маракоў. — Смаленск, 2003.