Палавое выспяванне
Палаво́е выспява́нне — перыяд у індывідуальным развіцці жывёл і чалавека, у час якога арганізм становіцца здольным да палавога размнажэння. Завяршаецца надыходам палавой спеласці.
Час надыходу палавога выспявання залежыць ад памераў цела, працягласці жыцця. У дробных відаў, якія жывуць нядоўга, напрыклад, калаўротак, бывае на 4—5-я суткі, у птушак — на 1-м ці 2-м годзе жыцця; у буйных драпежнікаў, напрыклад, льва, тыгра, леапарда — на З—5-м (жывуць да 30 гадоў і больш). У чалавекападобных малпаў — на 8—10-м годзе жыцця.
Перыяд палавога выспявання чалавека цягнецца з 8—9 да 16—17 гадоў у жанчын, з 10—11 да 19—20 гадоў у мужчын. У час палавога выспявання развіваюцца другасныя палавыя прыкметы, назіраюцца значныя змены ў дзейнасці цэнтральнай нервовай сістэмы і псіхіцы.
Літаратура правіць
- Палавое выспавянне // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 11: Мугір — Паліклініка / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 11. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0188-5 (т. 11).
Спасылкі правіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Палавое выспяванне
