Палессе (тып мясцовасці)

Палессе, палескі тып ландшафту — тып краявіду пясчаных раўнін, найбольш распаўсюджаны на ўскраінах раёнаў старажытнага зледзянення ў Цэнтральнай і ва Усходняй Еўропе (Польшча, Беларусь, поўнач Украіны, еўрапейская частка Расіі).

У назве адлюстроўваецца адна з характэрных рысаў гэтых тэрыторый — мноства лясоў: паўднёва-таёжных, змешаных і шыракалістых. Звычайна шмат балотаў і азёр; гэта адносна слаба засвоеныя тэрыторыі.

Утварэнне

Шышкін, Іван Іванавіч. «Балота. Палессе», 1890 год.

Палессі ўяўляюць сабой нізіны ў раёнах пашырэння алювіяльных і водна-ледавіковых пяскоў ускраіннай паласы плейстацэнавага мацерыковага зледзянення. Пяскі запаўняюць плоскія паніжэнні, звязаныя з тэктанічнымі ўпадзінамі. Залішняе атмасфернае ўвільгатненне і недастатковы дрэнаж абумаўляюць фармаванне буйных масіваў балот, якія зарастаюць хвояй, бярозай, вольхай і інш.

Распаўсюджванне

Падобныя ландшафты сустракаюцца ў Палескай нізіне, Мяшчорскай нізіне, у Польшчы ва ўсходніх басейнах рэк Вепш і Буг. У еўрапейскай частцы Расіі палессі складаюць пояс, які цягнецца з паўднёвага захаду на паўночны ўсход і ахоплівае ўсю Усходне-Еўрапейскую раўніну.

Палессі таксама распаўсюджаныя на поўдні Канады і ў паўночных раёнах ЗША.