Партызанская брыгада імя М. А. Шчорса (М. Л. Дзербан, В. К. Дзяруга)
Партызанская брыгада імя М. А. Шчорса — партызанская брыгада, створаная ў кастрычніку 1942 года. Дзейнічала на акупіраванай тэрыторыі Барысаўскага, Чэрвеньскага, Бярэзінскага раёнаў. 2 ліпеня 1944 года брыгада (1885 партызан, 6 атрадаў) злучылася з Чырвонай Арміяй.
Партызанская брыгада імя М. А. Шчорса | |
---|---|
Гады існавання | 1942—1944 |
Краіна |
СССР Беларуская ССР |
Падпарадкаванне | Беларускі штаб партызанскага руху |
Уваходзіць у | Магілёўскае партызанскае злучэнне |
Тып | партызаны |
Функцыя | змаганне з акупантамі |
Колькасць | 1885 партызан (2 ліпеня 1944 года) |
Дыслакацыя | Барысаўкі, Чэрвеньскі, Бярэзінскі раёны |
Войны |
Другая сусветная вайна Вялікая Айчынная вайна |
Удзел у | |
Камандзіры | |
Вядомыя камандзіры |
|
Склад
правіцьБрыгада была створана на базе асобных атрадаў «Бальшавік» (арганізаваны ў красавіку 1942 года на базе падпольных груп, якія дзейнічалі з 1941 года) і «Перамога». Пазней у брыгаду ўвайшлі атрады «Камуніст» (створаны ў маі 1942 года), імя Варашылава (створаны ў ліпені 1942), імя Чапаева, імя Кірава (расфарміраваны ў студзені 1944 года, асабовы састаў увайшоў у атрад імя Чапаева), імя Шчорса.
Камандаванне
правіцьКамандзіры
правіць- М. Л. Дзербан;
- В. К. Дзяруга.
Камісар
правіцьНачальнікі штаба
правіць- В. П. Драздоўскі;
- А. З. Гаўрусёў;
- В. І. Бардзін.
Гісторыя
правіцьБаявыя аперацыі партызаны праводзілі на чыгунках і шашэйных дарогах Мінск — Крупкі, Мінск — Пухавічы, Мінск — Магілёў. У лютым — красавіку 1944 года падарвалі 36 эшалонаў, знішчылі 9 аўтамашын, разбурылі каля 5 км тэлефонна-тэлеграфнай лініі. У маі 1944 года разграмілі гарнізон у вёсцы Забашавічы Барысаўскага раёна. 20 чэрвеня 1944 года на ўчастках Мінск — Смалявічы, Прыяміна — Крупкі падарвалі больш за 950 рэек.
Памяць
правіцьУ 1975 годзе ў вёсцы Раванічы Чэрвеньскага раёна ў гонар брыгады быў пастаўлены помнік.
Літаратура
правіць- Беларусь у Вялікай Айчыннай вайне, 1941—1945: Энцыкл. / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1990. — 680 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-012-2.