Першая касмічная скорасць
скорасць, з якой цела павінна рухацца, каб заставацца на арбіце нябеснага цела
Пе́ршая касмі́чная ско́расць[1][2] — такая скорасць, якую неабходна даць спадарожніку, каб ён рухаўся па кругавой арбіце каля паверхні планеты, на вышыні, нашмат меншай за радыус планеты.
Велічыню першай касмічнай скорасці можна вылічыць з дапамогай наступнай формулы:
дзе — радыус планеты, — велічыня паскарэння свабоднага падзення для дадзенай планеты.
Заўвага: Першая касмічная скорасць для Зямлі на вышыні ў 200 — 300 км роўная 7,9 км/c.
Артыкул занадта кароткі |
Крыніцы
правіць
Літаратура
правіць- Касмічная скорасць // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 8: Канто — Кулі / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 8. — С. 149. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0144-3 (т. 8).