Першая касмічная скорасць

скорасць, з якой цела павінна рухацца, каб заставацца на арбіце нябеснага цела

Пе́ршая касмі́чная ско́расць[1][2] — такая скорасць, якую неабходна даць спадарожніку, каб ён рухаўся па кругавой арбіце каля паверхні планеты, на вышыні, нашмат меншай за радыус планеты.

Велічыню першай касмічнай скорасці можна вылічыць з дапамогай наступнай формулы:

дзе  — радыус планеты,  — велічыня паскарэння свабоднага падзення для дадзенай планеты.

Заўвага: Першая касмічная скорасць для Зямлі на вышыні ў 200 — 300 км роўная 7,9 км/c.

Крыніцы

правіць
  1. Вучэбныя праграмы: Фізіка VI—XI класы. Астраномія XI клас. — Мн.: Нацыянальны інстытут адукацыі, 2012.
  2. Касмічная скорасць // Беларуская энцыклапедыя т. 8, с. 149.


Літаратура

правіць