Полацкае ваяводства

ваяводства Вялікага Княства Літоўскага
(Пасля перасылкі з Полаччына)

Полацкае ваяводства — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Вялікага Княства Літоўскага, якая існавала ў 1504—1793 гадах. Адміністрацыйны цэнтр — горад Полацк.

Полацкае ваяводства
Palatinatus Polocensis
Герб[d] Сцяг[d]
Герб[d] Сцяг[d]
Краіна  Вялікае Княства Літоўскае
Уваходзіць у
Адміністрацыйны цэнтр Полацк
Дата ўтварэння 1504
Дата скасавання 1793
Насельніцтва гл. Насельніцтва
Плошча 18 800[1]
Полацкае ваяводства на карце
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Полацкае ваяводства ў 1635 годзе.

Гісторыя

правіць

Заснавана ў 1504 годзе на аснове Полацкай зямлі.

Інфлянцкая вайна, а потым вайна 1654—1667 гадоў спустошылі ваяводства. Сойм 1661 года характарызаваў стан ваяводства як «цалкам спустошаны маскоўскім непрыяцелем»[2], колькасць дымоў скарацілася на 70 %[3].

Ліквідавана ў 1793 годзе паводле рашэння Гарадзенскага сойма. Пасля першага падзелу Рэчы Паспалітай у 1772 годзе правабярэжная частка ваяводства адышла да Расійскай імперыі і як Полацкая правінцыя ўвайшла ў склад Пскоўскай губерні. Левабярэжная частка засталася ў складзе Вялікага Княства Літоўскага. Цэнтрам Полацкага ваяводства быў Лепель, з 1776 года — Ушачы, з 1791 года — Чашнікі. У 1793 годзе, паводле другога падзела Рэчы Паспалітай, астатняя частка Полацкага ваяводства далучана да Расійскай імперыі, было ўтворана Полацкае намесніцтва.

Геаграфія

правіць

На поўначы межавала з Маскоўскай дзяржавай, на захадзе з Інфлянтамі і Віленскім ваяводствам, на поўдні з Менскім ваяводствам, на ўсходзе з Віцебскім ваяводствам[4]. Заходняя Дзвіна дзяліла ваяводства на дзве роўныя часткі.

Адміністрацыйна-тэрытарыяльны падзел

правіць

Падзелу на паветы ў Полацкім ваяводстве не было.

У склад Полацкага ваяводства ўваходзіла тры староствы (дзяржаўныя воласці):

а таксама прыватныя маёнткі.

Найбуйнейшыя гарады і мястэчкі: Асвея, Бешанковічы, Ула, Ушачы, Глыбокае, Дзісна, Дрыса, Друя і Лепель[5].

Іншыя звесткі

правіць

Герб ваяводства — «Пагоня» ў белым полі. Харугва — белага або ружовага[6] колеру.

Ваяводскі мундзір быў аднолькавы са смаленскім — малінавы кунтуш і цёмна-сінія жупан і адвароты.[4]

Да 1654 года — 185 632 жыхароў.[7]

Вядомыя асобы

правіць

Зноскі

  1. Насевіч В. Тэрыторыя, адміністрацыйны падзел // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — С. 34—39. — 688 с. — ISBN 985-11-0314-4 (т. 1), ISBN 985-11-0315-2.
  2. Volumina legum: przedruk zbioru praw staraniem xx. pijarow w Warszawie od r. 1732 do r. 1782 wyd. T. 4. — Petersburg: J. Ohryzko,1859. — 518 s. — S. 386—389.
  3. Morzy, J. Kryzys demograficzny na Litwie i Białorusi w II połowie XVII wieku / Józef Morzy. — Poznań: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, 1965. — 405 s. — Tabl. 22, 24. — (Prace Wydziału Filozoficzno-Historycznego — Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Historia 21).
  4. а б Województwo połockie / S. 720
  5. Вячаслаў Насевіч. Полацкае ваяводства // ЭВКЛ — С. 448.
  6. Вячаслаў Насевіч. Полацкае ваяводства — С. 446.
  7. Насельніцтва Беларусі ў сярэдзіне ХVII ст. па паветах // Невядомая вайна: 1654—1667

Літаратура

правіць