Празеліты́зм (ад празеліт, з лац.: proselytus «звернуты», ад грэч. προσήλυτος «звернуты, які знайшоў сваё месца»):

  1. імкненне распаўсюдзіць сваю веру, звярнуць іншых у сваю веру, імкненне да паўсюднага усталявання падтрымліваемай рэлігіі.
  2. перан. гарачая адданасць зноў прынятаму вучэнню, новым перакананням
Статуя Святога Патрыка, заступніка Ірландыі, вядомага сваім паспяховым празелітызмам.

Адсюль — празеліт часцей азначае новазвернутыя.

Празелітызм ухваляецца не ва ўсіх рэлігіях (рэлігійных плынях).

Глядзіце таксама правіць