Прымаўка

Пры́маўка — жанр народнай паэтычнай творчасці, кароткі афарыстычны выраз, у якім вобразна з эмацыянальнай афарбоўкай вызначаецца пэўная жыццёвая з’ява.

У адрозненне ад прыказкі, прымаўка часцей за ўсё не з’яўляецца самастойным суджэннем і залежыць ад кантэксту. У прымаўцы няма яўна выражанага абагульнення і павучальнага сэнсу. Прымаўцы больш уласцівы сатыра, гумар, тэматычная канкрэтнасць. Па структуры бываюць адначленныя і двухчленныя.

Прымаўкі з’яўляюцца адной з крыніц ўтварэння фразеалагізмаў.

Прыклады

Адначленныя прымаўкі:

• «старасць не радасць»,
• «як кот наплакаў»,
• «віламі па вадзе пісана»
• «чорным па белым»

Двухчленныя прымаўкі:

• «Шумеў бы я, каб жонкі не баяўся»

Гл. таксама

• Прыказка

Літаратура

• Фядосік А. С. Прымаўка // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 72. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0216-4 (Т. 13).

Спасылкі

• Поговорка(недаступная спасылка) // Вялікая савецкая энцыклапедыя (руск.)
• Поговорка(недаступная спасылка) // Российский гуманитарный энциклопедический словарь: В 3 т. — М.: Гуманит. изд. центр ВЛАДОС: Филол. фак. С.-Петерб. гос. ун-та, 2002. (руск.)