Прэм’ер-міністр Францыі
Прэм’ер-міністр Францыі, афіцыйна Прэм’ер-міністр Французскай Рэспублікі (фр.: Premier ministre de la République française) — кіраўнік урада Францыі, старшыня Рады міністраў.
Прэм’ер-міністр Французскай Рэспублікі | |
---|---|
фр.: Premier ministre de la République française | |
Пасаду займае Мішэль Барнье з 5 верасня 2024 | |
Узначальвае | |
Афіцыйная рэзідэнцыя | Маціньёнскі палац |
Прызначаецца | прэзідэнтам |
Пасада з’явілася | 9 ліпеня 1815 |
Сайт | info.gouv.fr |
Прэм’ер-міністр займае другую па значнасці пасаду ў Францыі пасля прэзідэнта. Прэзідэнт прызначае, але не можа звольніць прэм'ер-міністра, той можа толькі падаць у адстаўку. Урад Францыі, уключаючы прэм'ер-міністра, можа быць таксама адпраўлены ў адстаўку рашэннем Нацыянальнай асамблеі. Пры прызначэнні прэм'ер-міністр прапануе прэзідэнту спіс міністраў. Указы і пастановы, падпісаныя прэм'ер-міністрам, як і амаль усе рашэнні выканаўчай улады, падлягаюць абскарджанню ў адміністрацыйных судах. Некаторыя ўказы прымаюцца пасля парады Дзяржаўнай рады, дзе мае права старшынстваваць прэм'ер-міністр. Міністры абараняюць праграмы сваіх міністэрстваў перад прэм'ер-міністрам.
Прэм’ер-міністра прызначае прэзідэнт, які тэарэтычна вольны выбіраць на пасаду каго заўгодна. На практыцы, паколькі Нацыянальная асамблея мае паўнамоцтвы прымусіць урад да адстаўкі шляхам прыняцця вотуму недаверу, выбар прэм'ер-міністра павінен адлюстроўваць волю большасці ў Нацыянальнай асамблеі. Сітуацыя, калі прэзідэнт вымушаны працаваць з прэм'ер-міністрам, які з'яўляецца ягоным палітычным апанентам, называецца «сужыцельствам».
Нягледзячы на тое, што выбар прэзідэнтам кандыдата на пасаду прэм'ер-міністра павінен адбывацца ў адпаведнасці з волей большасці ў Нацыянальнай асамблее, прэм'ер-міністр аднак фармальна не павінен прасіць аб даверы ў парламента пасля фармавання ўрада. Але традыцыйна чакаецца, што ўрад імкнецца атрымаць вотум даверу ад парламента.
Гл. таксама
правіцьСпасылкі
правіць