Пуціўль

Пуці́ўль (укр.: Путивль) — горад у Сумскай вобласці, на Украіне, на рацэ Сейм (басейн Дняпра), за 24 км ад чыгуначнай станцыі Пуціўль. Цэнтр Пуціўльскага раёна.

Горад Пуціўль Путивль Сцяг Герб Краіна Украіна Вобласць Сумская Каардынаты 51°20′04,93″ пн. ш. 33°52′07,9″ у. д. Заснаваны 989 Першае згадванне 1146 Плошча 10,51 км² Вышыня цэнтра 177 ± 1 м Насельніцтва 17 274 чалавек (2001) Часавы пояс UTC+2 і UTC+03:00 Тэлефонны код 05442 Паштовы індэкс 41500 Афіцыйны сайт putivl-rada.gov.ua Пуціўль на карце Украіны ±

Пуціўль на Вікісховішчы

Насельніцтва 19,5 тыс. ж. (1991).

У горадзе працуюць харчовыя прадпрыемствы. Ёсць краязнаўчы музей.

Гісторыя

Упершыню згадваецца ў Іпацьеўскім летапісе пад 1146; крэпасць для абароны Кіеўскай Русі ад набегаў полаўцаў.

У другой палавіне 12 ст. цэнтр аднайменнага княства. Апісаны ў «Слове аб палку Ігаравым». У 1240 разбураны мангола-татарамі.

З 1356 у складзе ВКЛ.

У 1500 вялікі князь маскоўскі Іван III Васілевіч далучыў Пуціўль да Рускай дзяржавы.

У час польскай і шведскай інтэрвенцыі пачатку 17 стагоддзя заняты войскамі Рэчы Паспалітай. Паводле Дэулінскага перамір’я 1618 года адышоў да Расіі.

У 18 — пачатку 20 ст. павятовы горад, з 1769 у Курскай губерні.

З 1926 у складзе Украінскай ССР. З 1932 у Чарнігаўскай, з 1939 у Сумскай абласцях.

У Вялікую Айчынную вайну акупіраваны нямецка-фашысцкімі войскамі (1941—1943). Каля Пуціўля быў створаны Пуціўльскі партызанскі атрад пад камандаваннем С.А. Каўпака.

Выдатнасці

Архітэктурныя помнікі 16—18 ст.:

• Малчанскі манастыр (16—19 ст.),
• Спаскі манастыр (17 — пач. 18 ст.),
• царква Міколы Казацкага (18 ст.).

Літаратура

• Пуціўль // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 13: Праміле — Рэлаксін. С. 135.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Пуціўль