Пячорская нізіна
Пячо́рская нізіна[1] (руск.: Печорская низменность) — нізіна на паўночным усходзе Еўрапейскай часткі Расіі, у басейне ракі Пячора, паміж Уралам і Ціманскім кражам.
| Пячорская нізіна | |
|---|---|
| руск.: Печорская низменность | |
| Каардынаты: 67°10′ пн. ш. 53°40′ у. д.HGЯO | |
| Размяшчэнне | Расія |
| Вышыня над узроўнем мора | да 253 м |
| Рэкі | Пячора, Іжма, Уса |
  Пячорская нізіна |
|
Плошча складае каля 300 тыс. км². Плоскія раўнінныя ўчасткі, складзены флювіягляцыяльнымі пяскамі і азёрнымі глінамі, моцна забалочаныя, чаргуюцца з узгорыста-градавымі ўчасткамі, складзенымі марэнай і пясчана-жвіровымі адкладамі. Шмат азёр. Уздоўж берага паласой да 30 км развіты марскія тэрасы. На поўначы — тундры: Вяліказямельская, Малазямельская, Ціманская; на поўдні — іглічныя лясы, на водападзеле — балоты.
Зноскі
Літаратура
правіць- Пячо́рская нізі́на // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 179. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).
- Печо́рская ни́зменность // Большой словарь географических названий (руск.) / Гл. ред. В. М. Котляков. — Екатеринбург: У-Фактория, 2003. — С. 506. — 832 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-94799-148-9.
- Печо́рская ни́зменность // Т. 19. Отоми — Пластырь. — М. : Советская энциклопедия, 1975. — С. 516. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
- Печо́рская ни́зменность // Географический энциклопедический словарь: Географические названия (руск.) / Гл. ред. А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев (зам. гл. ред.) и др. — 2-е изд., исправл. и дополн. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 373. — 592 с. — 210 000 экз. — ISBN 5-85270-057-6.